Loading...
Latest news
Ιστορία και Πολιτισμός

Προσωπικότητες που επηρέασαν την ιστορία: Μάο Τσε Τουνγκ

Γράφει η Ελίνα Αναγνωστοπούλου

Ο Μάο Τσε Τουνγκ, του οποίου το όνομα έχει γίνει γνωστό κι ως Μάο Ζεντόνγκ (πινγίν προφορά), αλλά και Μάο Ρανζί (όπως είναι το όνομα της ενηλικίωσής του) γεννήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 1893 στο Σαοσάν, μία πόλη στη Νοτιοκεντρική πλευρά της Κίνας, στην επαρχία της Χουνάν, στο Δήμο Σιανγκτάν.

Έμεινε στην ιστορία, τόσο για την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας (1949), όσο και για τη διαμόρφωση δικής του πολιτικής, επηρεασμένης από το Λένιν και τον Στάλιν και γενικότερα από τις κομμουνιστικές προσωπικότητες της εποχής, δημιουργώντας δικό του «ρεύμα», το Μαοϊσμό που εξαπλώθηκε μαζικά στις χώρες της Ασίας αλλά και της Λατινικής Αμερικής, όπως στο Περού. Αυτό είναι μόνο ένα από τα πολλά στοιχεία που αποδεικνύουν ότι ο Μάο Τσε Τουνγκ είναι ένας εκ των κορυφαίων ηγετών όλων των εποχών.

Ο Μάο ήταν γόνος εύπορης, για τα κινεζικά δεδομένα, οικογένειας που ασχολούταν με τα αγροτικά, ωστόσο, από μικρός είχε δείξει τις πνευματικές του ανησυχίες. Η μητέρα του ήταν φανατική βουδίστρια, ενώ ο πατέρας ήταν σκεπτικιστής, για το λόγο αυτό και μεγάλωσε με τις αρχές του κομφουκιανισμού, όπου ο πατέρας ήταν ο αρχηγός στο σπίτι. Δεν ήταν, λίγες, μάλιστα, οι φορές που είχε προβάλλει τον εαυτό του ως «αντιπολίτευση» μέσα στο σπίτι κι ίσως και αυτά τα στοιχεία να ήταν αυτά που να διαδραμάτισαν καθοριστικό ρόλο στην οικοδόμηση αυτής της προσωπικότητας.

Από μικρός δούλευε στα χωράφια της οικογένειάς του και, παρόλο που τα κατάφερνε πολύ καλά με τις σπουδές, ο πατέρας του τον πίεζε να αναλάβει την οικογενειακή επιχείρηση από τα 13 και να παρατήσει τις σπουδές του. Στα 14, το 1907 παντρεύτηκε την πρώτη του γυναίκα, η οποία ήταν μεγαλύτερή του (18 ετών), ωστόσο, αυτός ο γάμος δεν κράτησε πολύ, αφού δύο χρόνια αργότερα η Λούο πέθανε. Αυτό απετέλεσε κι ένα από τα περιστατικά που σημάδεψαν τη ζωή του. Ο ίδιος επέστρεψε στη μελέτη και ξεκίνησε να χτίζει την πολιτική του ταυτότητα.

Το 1910 ξεκίνησε πάλι το σχολείο, μακριά από την οικογένειά του και, με την πάροδο των χρόνων, μυήθηκε και στην δυτική κουλτούρα. Το πρώτο βήμα προς την «επανάστασή» του έγινε το 1911, όπου και ξεκίνησε να συμμετέχει σε μία σκέψη κόντρα στον αυτοκρατορικό τρόπο οργάνωσης της κοινωνίας. Σε ένδειξη ανυποταγής στη δυναστεία των Τσινγκ και την αυτοκρατορία τους, ο ίδιος κούρεψε την κοτσίδα που τότε όλοι οι άνδρες υπήκοοι διατηρούσαν.

Δύο χρόνια αργότερα, ο Μάο εγγράφθηκε στην Τέταρτη Παιδαγωγική Ακαδημία, από την οποία αποφοίτησε 5 χρόνια αργότερα, το 1918. Μετά την αποφοίτησή του, συμμετείχε ως ιδρυτικό μέλος στη Νέα Εταιρεία Λαϊκής Μόρφωσης, η οποία ήταν αρκετά επαναστατική και πρώιμη της κομμουνιστικής του δράσης και σκέψης και δυόμιση χρόνια μετά από αυτό, το 1921, ήταν έτοιμος να συμμετάσχει στην πρώτη ιδρυτική συνεδρίαση, μαζί με άλλα 50 περίπου μέλη, στη Σαγκάη, για το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας, η οποία και πραγματοποιήθηκε υπό την καθοδήγηση ενός εκπροσώπου της Κομιντέρν, του Ολλανδού Μάρινγκ, ο οποίος ήταν αρωγός, ώστε το κόμμα να πάρει λενινιστική οργανωτική δομή και ιδεολογία. Εν τω μεταξύ, το 1920, ο Μάο είχε ήδη παντρευτεί και πάλι, αυτή τη φορά με την Γιανγκ Καϊχούι, με την οποία απέκτησε τρία παιδιά.

Αργότερα, ο Μάο έγινε επικεφαλής του Ινστιτούτου Εκπαίδευσης του Αγροτικού Κινήματος του Γκουόμινγκτανγκ και μαζί με το ΚΚΚ, υπό την ηγεσία τότε του Τζου Ενλάι μπήκαν οι βάσεις για τον ηγετικό ρόλο του ΚΚΚ στον εργατικό συνδικαλισμό της πόλης της Σαγκάης.

Υπό την καθοδήγηση του Στάλιν, άρχισαν οι πρώτες εξεγέρσεις τον Αύγουστο του 1927, μέσω διάφορων κομμουνιστών στρατηγών του Εθνικού Επαναστατικού Στρατού, ενώ, λίγες ημέρες αργότερα, ο Μάο προσπάθησε να αναβιώσει για ακόμη μια φορά το αγροτικό κίνημα σε κεντρικές επαρχίες της Νότιας Κίνας στα πλαίσια της ίδιας προσπάθειας. Αυτές τις εξεγέρσεις ακολούθησε κι άλλη μία, ώσπου σε κάποιες μεγάλες περιοχές κυριαρχούσε ένα σοβιέτ. Το ΚΚΚ υπέστη πολλές ανθρώπινες απώλειες, -επιβίωσε το ίδιο ως παράνομη οργάνωση- και προσπάθησε να χαράξει συστηματική και μεθοδική πορεία προς την επανάσταση. Το σημαντικότερο σοβιέτ βρισκόταν στην επαρχία Τζιανγκσί με επικεφαλής τον Μάο.

Το 1928 παντρεύτηκε και πάλι, με την Χε Ζιζέν, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά, τα οποία, όμως, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει, όταν ξεκίνησε η Μακρά Πορεία κι έτσι δεν τα ξαναείδε.

Μέσα από αυτήν την διαδικασία, ο Μάο προσπαθούσε να υπολογίσει πότε θα έχει επαρκείς δυνάμεις για να επιτεθούν κόντρα στο καθεστώς των εύπορους χωρικούς, ωστόσο, έως το 1929, είχε καταφέρει να ελέγχει, μέσω των ασθενέστερων στρωμάτων μία περιοχή που είχε δύναμη να συντηρήσει ένα μικρό στρατό 2000 ατόμων, τον Κόκκινο Στρατό, που μεγάλωνε εξαιρετικά γρήγορα. Ο στρατός του Μάο δεν άργησε να δράσει. Επιτέθηκε στην Ναντσάγνκ χωρίς επιτυχία και γι’ αυτό στράφηκε στην κομμουνιστική εξέγερση της Τσάνγκσα, καταφέρνοντας να ελέγξει την πόλη για 10 μέρες. Ωστόσο, η διορατικότητά του, τον οδήγησε στην απόφαση να αποσύρει πρόωρα μέρος του στρατού του, χωρίς απώλειες, καθώς λίγο καιρό αργότερα οι τρεις αυτές εξεγέρσεις που είχαν γίνει, αποδείχθηκαν αποτυχημένες.

Ο Μάο πριν αναλάβει την ηγεσία του ΚΚΚ αντιτάχθηκε ενάντια στον τότε Πρόεδρο της Κίνας τον Τσιανγκ Κάι Σεκ (πραγματικό όνομα: Τσιαν Τσον Τσεν) και έως τα μέσα του 1934 κορυφώνονταν οι πολεμικές συγκρούσεις των δυνάμεων των δύο ανδρών. Εκεί ο Μάο απέδειξε τις δεξιότητές του στο χειρισμό του ανταρτοπολέμου, τελειοποιώντας τις τεχνικές του, στοιχείο που τον απομάκρυνε από την ηγεσία του ΚΚΚ (προσωρινά), αφού κατηγορήθηκε για ατολμία. Η νέα ηγεσία του Κόκκινου Στρατού, ωστόσο, δεν ήταν καθόλου αποτελεσματική, μετά τη χάραξη νέας στρατηγικής, οπότε ο Κόκκινος Στρατός γρήγορα καταλήφθηκε από τον Κυβερνητικό Στρατό.

Αυτό ήταν και το έναυσμα της Μακράς Πορείας. Διανύθηκαν μέσα σε ένα χρόνο 9600 χιλιόμετρα, κατά μέσο όρο 26 χιλιόμετρα ημερησίως, μέσα από δύσβατες περιοχές πολύ συχνά. Μέχρι τον Ιανουάριο του 1935, η Μακρά Πορεία κατάφερε να φτάσει στην πόλη Ζουνγί, όπου και αποφάσισε να κάνει μία στάση. Την κατέλαβε αιφνιδιαστικά και ανεφοδιάστηκε. Εκεί τότε έγινε και μία ύψιστης σημασίας συνάντηση για το ΚΚΚ, όπου καταδικάστηκε η στατική κι αμυντική στρατηγική που είχαν χαράξει για τον Κόκκινο Στρατό οι «28 μπολσεβίκοι» και αυτό ήταν το τελικό στάδιο που αποκατέστησε το κύρος του Μάο στο κόμμα.

Ο Τζου Ενλάι παρέμενε αρχηγός και ο Μάο πλέον γινόταν ο κύριος βοηθός του. Το ταλέντο του και η χαρισματική του προσωπικότητα επισκίασαν τον νυν ηγέτη του ΚΚΚ, οδηγώντας τον στην απόφαση να παραδώσει οικειοθελώς τη σκυτάλη της ηγεσίας στον -ακόμη- νεαρό Μάο.  

Ο Μάο χρησιμοποίησε ως βάση του την επαρχία Σαανσί και τερμάτισε τη Μακρά Πορεία. Ωστόσο, το 1937, ως αρχηγός, πλέον, του ΚΚΚ ήρθε αντιμέτωπος με τις διεθνείς εξελίξεις, οι οποίες δεν μπορούσαν να περιμένουν. Για τον ίδιο τέθηκε ως προτεραιότητα η εξουδετέρωση της Ιαπωνικής απειλής, για το λόγο αυτό, έθεσε στο περιθώριο τις εσωτερικές του διαφορές με τον Πρόεδρο της Κίνας και οι δυο τους συμμάχησαν ενάντια στην Ιαπωνία. Αυτή ήταν η μόνη φορά που το Εθνικό Κόμμα του Τσιανγκ και το Κομμουνιστικό Κόμμα του Μάο συμμάχησαν.

Το 1938 παντρεύτηκε για τελευταία φορά με την Τσιάνγκ Τσινγκ με την οποία απέκτησε και μία κόρη. Η τελευταία σύζυγος του Μάο δεν έμεινε γνωστή μόνο ως σύζυγος του Μάο, αλλά έγινε γνωστότερη με τη δράση της ως επικεφαλής της Συμμορίας των Τεσσάρων.

Οι αναταραχές μεταξύ Κίνας και Ιαπωνίας κράτησαν έως και το 1945, οπότε και η Ιαπωνία ουσιαστικά παραδόθηκε. Όλες οι εχθροπραξίες που είχαν συμβεί στα πλαίσια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, πλέον ήταν σε ύφεση.

Το ότι ο Σινοϊαπωνικός Πόλεμος είχε τερματιστεί οδήγησε τα δύο κόμματα να κορυφώσουν την εμφύλια διαμάχη τους, με το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας να κερδίζει τον εμφύλιο που είχε ξεκινήσει το 1946, περίπου 2 χρόνια αργότερα. Ο Μάο ίδρυσε τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, με τον τρόπο που τη γνωρίζουμε μέχρι και σήμερα, την 1η Οκτωβρίου 1949 με τον ίδιο ως Πρόεδρο αυτής. Ο ηττημένος Τσιάνγκ αναδιπλώθηκε και διατήρησε την κυριαρχία του ως Πρόεδρος της Ταϊβάν έως και το 1975, οπότε και πέθανε, εξαιτίας καρκίνου του ήπατος. Τον Τσιάγνκ ακολούθησαν 2 εκατομμύρια Κινέζοι Εθνικιστές, κάτω από αμερικανική προστασία.

Ο Μάο, ως αρχηγός κράτους, όπως κάθε ηγέτης, μαζί με πολλές τομές στο έως τότε διαφορετικά δομημένο κράτος, προκάλεσε, με την αλλαγή πολιτικής του, αλλαγές τόσο στο εσωτερικό όσο και στις διεθνικές και διεθνείς σχέσεις. Η Κίνα, μόλις λίγους μήνες αργότερα, με τον Μάο ως ηγέτη, εισέβαλε στο Θιβέτ, το 1950.

Η εξωστρέφεια της Κίνας δεν περιορίστηκε σε αυτό. Τον Οκτώβριο του 1950, η Κίνα συμμετείχε και στον Κορεάτικο Πόλεμο, ο οποίος για το Μάο ήταν σημαδιακός, καθώς στον πόλεμο αυτό σκοτώθηκε και ο πρωτότοκος γιος του. Ο πόλεμος αυτός έληξε τρία χρόνια αργότερα, το 1953 με υπογραφή ανακωχής μεταξύ των εμπλεκομένων μερών.

Η αλλαγή στάση της Κίνας στη διεθνή σκηνή, δεν την εμπόδισε από τις λάθος τακτικές στο εσωτερικό της. Ο Μάο το 1958 κήρυξε την έναρξη του Κινήματος «Μεγάλο Άλμα προς τα Εμπρός», το οποίο με τις τακτικές που χρησιμοποίησε και, σε συνδυασμό με μεγάλες περιβαλλοντικές παραμέτρους που συνδέονταν άμεσα με την κλιματική αλλαγή που είχε επέλθει, οδήγησαν και σε τεράστια οικονομική καταστροφή το κράτος, αλλά, παράλληλα, κόστισε αμέτρητες ζωές. Την τριετία 1959-1961 η Κίνα θρήνησε δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους.

Ο Μάο όλα αυτά τα χρόνια είχε μελετήσει αρκετά πονήματα διάφορων διανοούμενων, αλλά και πολιτικές και στρατηγικές σπουδαίων ιστορικών προσωπικοτήτων, όπως του Ναπολέοντα. Αυτά δημιούργησαν διάφορα ερεθίσματα που, με τη σειρά τους, σμίλευσαν τον χαρακτήρα και την αξιολογητική ικανότητά του. Ωστόσο, ο ίδιος, κυριευμένος από τους «δαίμονές του» και τη διαφορετική του αντιληπτική ικανότητα απέναντι στα γεγονότα, οδηγήθηκε το 1966 σε μία ατέρμονη πολιτιστική εκδίωξη και σε ένα εθνικό πολιτιστικό ξεπεσμό.

Ο ίδιος κλεισμένος στον εαυτό του, κήρυξε την Πολιτιστική Επανάσταση, η οποία διήρκησε μέχρι και το θάνατό του, 10 χρόνια αργότερα. Αυτό ήταν και το τελειωτικό χτύπημα για την ηκμασμένη Κίνα. Το χάος κυριάρχησε και οδήγησε πολλούς διανοούμενους στην εκδίωξη, ακόμη και το μέχρι τότε πιστό και στενό του συνεργάτη, ο οποίος ήταν δεύτερος στη διαδοχή, Λιου Σαοτσί, στη φυλακή, όπου και πέθανε, το 1969, εκεί, ενώ, όσο ζούσε, οι συνθήκες στις οποίες επιβίωνε ήταν εξαθλιωτικές. Ας μην λησμονήσουμε το γεγονός ότι μέσα στα πλαίσια αυτά της Πολιτιστικής Επανάστασης εκδιώχθηκε και η Συμμορία των Τεσσάρων, της οποίας επικεφαλής ήταν η τελευταία του σύζυγος.

Ο Μάο απεβίωσε στις 9 Σεπτεμβρίου 1976 στο Πεκίνο, σε ηλικία 82 ετών. Ωστόσο, η τόσο εμβληματική του προσωπικότητα στιγμάτισε το λαό, ο οποίος τον τίμησε με λαϊκό προσκύνημα, ενώ η εξωστρέφεια που είχε αρχίσει να δομεί, προσέγγισε κι αρκετές ξένες διπλωματικές αρχές να παραστούν στις τιμητικές αυτές τελετές. Η τελευταία του κατοικία βρίσκεται μέχρι και σήμερα απέναντι από την Απαγορευμένη Πόλη.

Η πολιτική του Μάο, αλλά και ο ίδιος ο Μάο ως προσωπικότητα, ενέπνευσαν πολλούς που προσπάθησαν να τον μιμηθούν. Ο ίδιος είχε καταφέρει να δημιουργήσει φανατικούς ακολούθους που πρέσβευαν τις ιδέες του, δημιουργώντας το Μαοϊσμό. Ο Μάο, μεταξύ του τίτλου του Ιδρυτή της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας και του τίτλου του ηγέτη σίγουρα, είχε κατακτήσει αυτόν του στρατιωτικού επιστήμονα.

Ο ίδιος κατάφερε με τις ιδέες του και την πρακτική του εφαρμογή να τελειοποιήσει όλες τις τεχνικές για ανταρτοπόλεμο. Η διορατικότητα που είχε στα ζητήματα των προκλήσεων των συγκρούσεων τον οδηγούσε σε ασφαλείς προβλέψεις, όπως ακριβώς συνέβη και σε διάφορες περιπτώσεις, όπως στον Σινοϊαπωνικό Πόλεμο, αλλά και στις εμφύλιες διαμάχες του.

Η στρατηγική που κράτησε για να πολιορκήσει τις περιοχές που ήταν περισσότερο οπλισμένες και αστικές, ήταν αυτή που τον έφτασε στην κορυφή και στην ανατροπή του έως τότε καθεστώτος. Ο Μάο, ωστόσο, κατάφερε να χαίρει της εκτίμησης και πολλών ομοϊδεατών του σε όλον τον κόσμο.

Η πνευματική και ιδεολογική κατεύθυνση που πολλές φορές λάμβανε, είχαν καταβολές από το Λένιν και τον Στάλιν έως και το Μαρξ. Αυτό σημαίνει ότι μέσα στα πλαίσια του κομμουνισμού, όπου προτιμούσε, υπήρχαν και πολλές στιγμές σοσιαλ-φασισμού.

Η Κινέζικη Επανάσταση αποτέλεσε σημαντικό συστατικό στοιχείο της ιδεολογίας και ο μαοϊσμός εξελίχθηκε τόσο ξεκάθαρα κι ισχυρά, όπου, από τρόπος σκέψης του Μάο και του στενού του κύκλου, μετεξελίχθηκε σε ολόκληρη ιδεολογία που ταξίδεψε έξω από τα όρια της Κινέζικης Δημοκρατίας.

Ο Μάο κατόρθωσε να μπει στην κεντρική θέση της σφαίρας της επιρροής, όπου έως τότε, δεν είχε καταφέρει κανένας να το κάνει, πέρα από τους δυτικότροπους πολιτισμούς, το να γίνει ένας εκ των κορυφαίων και, μετά το θάνατο του Στάλιν να αποτελέσει τον μεγαλύτερο ζων θεωρητικό του μαρξισμού – λενινισμού.

Ο ίδιος είχε το θάρρος της γνώμης του και κάθε θέση του την υπερασπιζόταν, σίγουρα ήταν ένας επίμονος άνθρωπος, που είχε άποψη. Γι’ αυτό κι είχε το χάρισμα να πείθει πλήθη να τον ακολουθούν. Ο ίδιος δε δίστασε ποτέ να σπάσει τους δεσμούς του με όποιον διαφωνούσε, ακόμη κι εάν εκείνος βρισκόταν στο «ίδιο στρατόπεδο».

Η δράση του κι η ιδεολογία του ταξίδευαν και εξακολουθούν να ταξιδεύουν σε όλον τον κόσμο. Υπάρχουν παντού άνθρωποι που πιστεύουν και εμπνέονται από τις ιδέες του Μάο, ενώ τα ρητά του έχουν γράψει ιστορία, μαζί με το Κόκκινο Βιβλιαράκι.

Η ανάπτυξη των κομμουνιστικών κομμάτων που ακολούθησαν μετά το Λένιν, το Στάλιν και το Μάο ήταν τεράστια. Ακόμα κι η Ελλάδα δεν ξέφυγε από το στίγμα του.

Οι ανταρτοπόλεμοι είχαν, πλέον, όλοι το μοτίβο και τις αρχές του Μάο. Οι τακτικές και οι στρατηγικές του ακόμα εμπνέουν πολλούς να τις μελετήσουν, καθώς ο ίδιος, σίγουρα, ήταν μία ιδιοφυΐα. Το Νεπάλ κι η Καμπότζη, όσο διαφορετικές κι εάν ήταν από την Κίνα, είχαν ομάδες που δρούσαν προσπαθώντας να μιμηθούν την ιδεολογία του Μάο.

Αυτό, ωστόσο, που δημιούργησε την πραγματική εξάπλωση του Μάο, ήταν η διάδοση του συγγραφικού του έργου. Ακόμα κι ο τρόπος που δομήθηκαν οι σινοαμερικανικές σχέσεις, σχετίζεται άρρηκτα με την περίοδο διακυβέρνησης του Μάο. Ο κομφουκιανισμός πριν το Μάο ήταν το μοναδικό ιδεολόγημα που αφορούσε τον κινεζικό λαό. Μετά την εμφάνιση και τη δράση του Μάο, τα στοιχεία που ενέταξε μέσα στην κοινωνία παραμένουν ανεξίτηλα έως και σήμερα, μετά από τόσα χρόνια αλλαγής της ηγεσίας, καθώς το ΚΚΚ έχει καταφέρει να κυβερνά όλα αυτά τα χρόνια.

Η ιδεολογική παρακαταθήκη που δημιούργησε στοχευμένα και μη ο Μάο έμελλε να γίνει ορόσημο για την ιστορία, όχι μόνο της Κίνας, που είναι μία από τις μεγαλύτερες οικονομικές δυνάμεις που συνεχώς αναπτύσσεται, αλλά και για τις γύρω περιοχές, αφού η Κίνα είναι αυτή που βρίσκεται δίπλα στη Μεγάλη Αρκούδα, τη Ρωσία, δίπλα στην συνεχώς βελτιούμενη Ιαπωνία κι επειδή οι ιδεολογίες δε γνωρίζουν από σύνορα, όταν έχουν αληθινά στοιχεία πρωτοτυπίας κι έμπνευσης, ο Μάο «ταξιδεύει» μέχρι και σήμερα σε κάθε σημείο της Γης κι εμπνέει ανθρώπους να συνεχίσουν να πρεσβεύουν τις ιδέες του.

Όσο περασμένη κι εάν φαίνεται η ιδεολογία αυτή σε μερικούς, δε μπορούμε να αρνηθούμε ότι ακόμη και σήμερα η δίωξη που έκανε στον προηγούμενο Πρόεδρο πριν την ίδρυση της Κίνας, ήταν τόσο καθοριστικής σημασίας, ώστε μέχρι και σήμερα η Ταϊβάν να προσδιορίζεται ως ημι-αυτόνομο κράτος, με Πρεσβείες ακόμα και στη χώρα μας. Αξίζει, μάλιστα, να αναφερθεί ότι όλα αυτά τα χρόνια, μέχρι και το 2008, η Ταϊβάν και η Κίνα δεν είχαν καμία σχέση και καμία συνομιλία, ενώ από το 2008 ξεκίνησαν και γίνονται κι έως και σήμερα αεροπορικές πτήσεις μεταξύ των δύο.

Η Κίνα, από την ίδρυσή της ως σύγχρονο κράτος, μετά την πτώση του αυτοκρατορικού καθεστώτος, δεν έχει γνωρίσει άλλο πολίτευμα από αυτό που τότε ιδιότυπα δημιούργησε το Κομμουνιστικό της Κόμμα. Από την ίδρυσή της, μέχρι και σήμερα, η Κίνα έχει γνωρίσει στο αξίωμα του Προέδρου τυπικά 9 Προέδρους. Ο Μάο και ο διάδοχός του, Λιου Σάο Σι, απετέλεσαν τους μοναδικούς “chairman” της Κίνας, αφού όλοι οι υπόλοιποι, έμειναν στην ιστορία ως “president”, ενώ ο Τουνγκ Πι Γου έμεινε στην ιστορία ως «εκτέλεσε χρέη Προέδρου».

Ο Μάο μοιραία, με την πολιτική του, έβαλε την Κίνα στο προσκήνιο και με τις αντιδράσεις του και τις διμερείς του σχέσεις με άλλα κράτη, την έχθρα του με τις ΗΠΑ, τη φιλία του, το συνεχή του αγώνα για εμπέδωση της μαοϊκής θεωρίας του, δημιούργησε για την Κίνα μία νέα προοπτική, αφού, πλέον η Κίνα είναι από τα ελάχιστα κράτη σε όλον τον κόσμο, όπου το Κομμουνιστικό Κόμμα κυβερνά. Είναι από τις ελάχιστες χώρες της Ασίας που έχουν καταφέρει να διατηρήσουν το οικονομικό τους στάτους στο διεθνές σύστημα και να φτάσουν την τρίτη θέση στην παγκόσμια κατάταξη (αφού η Ε.Ε. μπορεί να λογιστεί δεύτερη, μετά τις ΗΠΑ), ανεξάρτητα από τα επίπεδα φτώχειας που ενδεχομένως να επικρατούν στο λαό.

Η ημέρα που ο Μάο αποφάσισε να ασχοληθεί με την πολιτική ήρθε τυχαία, αλλά εκείνη η ημέρα έμελε να είναι η καθοριστικότερη για την εξέλιξη, όχι, απλώς, μίας λαμπερής πολιτικής προσωπικότητας, αλλά και της μεγαλύτερης οικονομικής δύναμης της Ανατολής στον κόσμο, της Κίνας. Ο διαφορετικός πολιτισμός, η γλώσσα, η θρησκεία, η γραφή κι ο τρόπος ανάπτυξης των κοινωνιών δεν στάθηκε ποτέ εμπόδιο στην διάδοση του ιδεώδους του κι αυτό γιατί, πολλές φορές, οι ιδέες δεν μπορούν να κλειστούν ή να περιοριστούν σε σύνορα, έχουν ανάγκη να ταξιδέψουν σε όλον τον κόσμο και να εξελιχθούν, αλλά, πολλές φορές, αυτή η ανάγκη μπορεί να συνοδεύεται και από μία συγκυριακή κατάσταση. Η διάρκεια, όμως, στον χρόνο αποδεικνύει περίτρανα ότι τίποτα δεν ήταν τυχαίο, εφόσον ο Μάο το οραματίστηκε.

Βιβλιογραφία:

Eastman Lloyd E, Seeds of Destruction: Nationalist China in War and Revolution, 1937–1949, Stanford, Stanford University Press, 2002

Elleman Bruce A, Modern Chinese Warfare, 1795–1989, New York, Routledge, 2001

Esherick Joseph, Paul Pickowicz, and Andrew Walder, eds, The Chinese Cultural Revolution as History, Stanford, Stanford University Press, 2006

Gregor A. James, Marxism in the Making of China: A Doctrinal History, New York: Palgrave Macmillan, 2014

Kraus Richard, The Cultural Revolution: A Very Short Introduction, Oxford: Oxford University Press, 2012

Lewis John, Leadership in Communist China, Ithaca, Cornell University Press, 1963

Pichon Loh, The Politics of Chiang Kai-shek: A Reappraisal, Journal of Asian Studies 25.3, 1966

Robert Payne, Mao Tse-tung: Ruler of Red China, Henry Schuman, 1950

Παπασωτηρίου Χαράλαμπος, Η Κίνα από την ουράνια αυτοκρατορία στην ανερχόμενη υπερδύναμη του 21ου αιώνα, Ποιότητα, 2013

Φααντέλα Ενρίκο, «Ο νεαρός Μάο» Μάο Τσε Τουνγκ, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2007

Πηγή Πολυμέσου:https://www.wallpaperflare.com/search?wallpaper=Tiananmen