Γράφει η Κατερίνα Δημητρακοπούλου
Το 2015 αποτέλεσε χρονιά κορύφωσης της διένεξης μεταξύ του τουρκικού κράτους και της κουρδικής οργάνωσης PKK, καθώς η τελευταία διεκδικούσε την κυριαρχία στη νοτιανατολική Τουρκία μέχρι τον Ιούνιο 2016 όταν οι τουρκικές δυνάμεις επανέκτησαν τον έλεγχο (Crisis Group, n.d.). Το γεγονός αυτό σηματοδότησε πρακτικά την ήττα του Κουρδικού Εργατικού Κόμματος (PKK) στο εσωτερικό της Τουρκίας, όμως η οργάνωση κατάφερε να επιβιώσει χάρη στα καταφύγια που βρήκε στις γειτονικές με την Τουρκία χώρες, ιδιαίτερα στη Συρία και το Ιράκ. H διεθνική αυτή δομή του PKK απέτρεψε την στρατιωτική νίκη της τουρκικής κυβέρνησης ενάντια στο PKK όπως και την οριστική επίλυση της σύγκρουσης (Resch, 2017, pg. 3).
Η Συρία είχε ήδη αρχίσει να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο για το PKK από το 2003, όταν ιδρύθηκε το συριακό του παρακλάδι, το Κόμμα Δημοκρατικής Ένωσης (PYD) (Barfi, 2015). Ο ρόλος της κουρδικής αυτής οργάνωσης αμβλύνθηκε σημαντικά μετά την αρχή του συριακού εμφυλίου πολέμου, όταν το 2012 ο Μπασάρ αλ Άσαντ, Πρόεδρος της Συρίας, απέσυρε τις στρατιωτικές του δυνάμεις από τη βορειοανατολική Συρία, επιτρέποντας στο PYD και τη στρατιωτική του πτέρυγα, τις Μονάδες Προστασίας του Λαού (YPG), να ιδρύσουν την Αυτόνομη Διοίκηση της Βόρειας και Ανατολικής Συρίας, επίσης γνωστή ως Ροζάβα (Karaveli, 2025). Η παράδοση ουσιαστικά του ενός τρίτου του Συριακού κράτους από τον Άσαντ στις κουρδικές δυνάμεις πέτυχε διττά αποτελέσματα: από τη μία, αποδυνάμωσε την αντίσταση κατά του Άσαντ, καθώς οι κουρδικές πολιτοφυλακές σταμάτησαν τον ένοπλο αγώνα τους ενάντια του καθεστώτος, ενώ από την άλλη προκλήθηκε ένα ισχυρό πλήγμα στην Τουρκία, η οποία ήταν υπέρμαχος της ανατροπής του Άσαντ (Karaveli, 2025).
Αν και μέχρι το 2012 οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής (ΗΠΑ) δήλωναν ότι δε θα επέτρεπαν στη Συρία να γίνει καταφύγιο του PKK, η πολιτική τους άρχισε σταδιακά να μεταβάλλεται λόγω του αναδυόμενου κινδύνου του Ισλαμικού Κράτους (ISIS). Ήδη από τα μέσα του 2013, οι κουρδικές δυνάμεις του YPG αντιστάθηκαν στις τζιχαντιστικές δυνάμεις, εδραιώνοντας τη θέση τους ως κεντρικός δρών στην περιοχή και καθιστώντας τους έναν βασικό εταίρο για την Ουάσιγκτον. Έτσι, τον Οκτώβριο 2015 σχηματίστηκαν οι Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF), οι οποίες προέκυψαν κατά κύριο λόγο από το κουρδικό YPG (Holmes, 2019) και έλαβαν την αμερικανική υποστήριξη, με σκοπό την αντίσταση ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος (Barfi, 2015).
Λόγω των πιέσεων που ασκούσαν οι ΗΠΑ στον νατοϊκό τους σύμμαχο, την Τουρκία, η τελευταία διεξήγε στις 24 Αυγούστου 2016 στρατιωτική επέμβαση στη βόρεια Συρία, την «Επιχείρηση Ασπίδα του Ευφράτη», με πρωταρχικό σκοπό την καταπολέμηση του ISIS, ενώ, ταυτόχρονα, επιδίωκε να αποτρέψει την επέκταση του κουρδικού YPG. Η Τουρκία ισχυρίζονταν για το τελευταίο ότι καταλάμβανε περιοχές από τις οποίες εκτοπίζονταν Άραβες και Τουρκμένοι, κατηγορώντας τη Δύση ότι υποστηρίζει Κούρδους τρομοκράτες (ParlarDal, 2016). Σύμφωνα με τον Gürcan (2018), η «Επιχείρηση Ασπίδα του Ευφράτη» δεν απέφερε τα επιθυμητά πολιτικά και διπλωματικά αποτελέσματα, καθώς από τη μία δεν κατάφερε να αποδυναμώσει τον εδαφικό έλεγχο του YPG στα δυτικά του Ευφράτη και από την άλλη δεν επηρέασε την υπέρ του PYD στάση των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ρωσίας. Επιπλέον, η εκστρατεία απέτυχε και σε επίπεδο επιχειρησιακής αποτελεσματικότητας, καθώς η ανικανότητα προσαρμογής με τις αλλαγές στο έδαφος δεν επέτρεψε την εξάλειψη της παρουσίας του ISIS στο τρίγωνο Τζαραμπλούς – αλ-Ράι – αλ-Μπαμπ. Παρ’ όλα αυτά, σημαντικό απότοκο ήταν η εξοικείωση του τουρκικού στρατού με τις τεχνικές πολέμου του ISIS.
Τον Ιανουάριο 2018 έλαβε χώρα η δεύτερη επιχείρηση της Τουρκίας στη Συρία, η οποία ονομάστηκε «Επιχείρηση Κλάδος Ελαίας» και η οποία είχε ως επίκεντρο την πόλη Αφρίν. Σε αντίθεση με τους ισχυρισμούς της τουρκικής κυβέρνησης, οι συριακές ένοπλες δυνάμεις αρνούνται την ύπαρξη του ISIS στην περιοχή (Giagkinis, 2018). Συνολικά, η εκστρατεία αυτή χαρακτηρίστηκε από υψηλότερη επιχειρησιακή αποτελεσματικότητα σε σύγκριση με αυτής του 2016, όμως απέτυχε και πάλι στο να επηρεάσει τις ΗΠΑ και την Ρωσία ώστε να διακόψουν τις σχέσεις τους με το YPG και το PYD (Gürcan, 2018).
Τον Δεκέμβριο του 2018, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ ανακοίνωσε την αποχώρηση του αμερικανικού στρατού από τη Συρία, ισχυριζόμενος ότι το Ισλαμικό Κράτος είχε «ηττηθεί». Ωστόσο, η απόφαση αυτή δεν υλοποιήθηκε άμεσα. Τον Οκτώβριο 2019, ο Τραμπ έδωσε εντολή για απομάκρυνση των αμερικανικών δυνάμεων από το βόρειο τμήμα της Συρίας, λέγοντας πως το PKK ήταν «πιθανώς μεγαλύτερη τρομοκρατική απειλή» από το ISIS (European Parliamentary Research Service, 2019). Η απομάκρυνση τελικά έγινε μόνο μερικώς, καθώς 200 στρατιώτες παρέμειναν ως ειρηνευτική δύναμη ενάντια στην ισλαμική απειλή (DeYoung & Ryan, 2019).
Σύμφωνα με την Jasim (2021, pg 3), μετά την απομάκρυνση των αμερικανικών στρατευμάτων, η Τουρκία εισέβαλε στην περιοχή με την επιχείρηση που ονομάστηκε «Πηγή Ειρήνης» και η οποία μπορεί να θεωρηθεί προϊόν μιας πολυετούς απροθυμίας από την πλευρά της ΕΕ και των ΗΠΑ να ελέγξουν την Τουρκία. Η εκστρατεία αυτή λογίζεται ως μία από τις πιο θανατηφόρες στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Συρία, με σημαντικές καταστροφές υποδομών και ανθρωπιστικές επιπτώσεις, καθώς σημειώθηκαν πάνω από 1.000 θάνατοι και 200.000 εκτοπισμοί. Επιπλέον, η τουρκική προέλαση προκάλεσε την ενίσχυση της παρουσίας του ISIS στην περιοχή, καθώς πολλοί φυλακισμένοι μαχητές του ISIS δραπέτευσαν από τις φυλακές των SDF τη στιγμή που οι τελευταίοι μάχονταν ενάντια στον τουρκικό στρατό.
Τον Φεβρουάριο 2020, η Τουρκία έθεσε σε εφαρμογή την Επιχείρηση «Ασπίδα της Άνοιξης», μια στρατιωτική επέμβαση με στόχο την αναχαίτιση της προέλασης των δυνάμεων του Άσαντ στην πόλη Ιντλίμπ της Συρίας και την αποτροπή μιας νέας ανθρωπιστικής κρίσης που θα οδηγούσε σε μαζική εισροή προσφύγων προς τα τουρκικά σύνορα. Η Άγκυρα χρησιμοποίησε τη Διαδικασία της Αστάνα, μιας πρωτοβουλίας που υπογράφηκε το 2017 μεταξύ της Ρωσίας, της Τουρκίας και του Ιράν για την επίλυση του συριακού εμφυλίου, ως διπλωματική πλατφόρμα για τη νομιμοποίηση και τον συντονισμό των στρατιωτικών της επιχειρήσεων (Van Veen, 2021).
Σε ανθρωπιστικό επίπεδο και σε επίπεδο υποδομών, όπως υποστηρίζουν οι Khoshnaw, Giles, and Smith (2024), από τον Οκτώβριο 2019 έως τον Νοέμβρη 2024, η Τουρκία πραγματοποίησε περισσότερες από 100 επιθέσεις σε περιοχές με κοιτάσματα πετρελαίου, εγκαταστάσεις φυσικού αερίου και σταθμούς παραγωγής ενέργειας στη Ροζάβα. Η καταστροφή των υποδομών ηλεκτρικής ενέργειας είχε ως αποτέλεσμα να κλείσει το ρεύμα στον κεντρικό σταθμό ύδρευσης της περιοχής, στο Αλούκ, ο οποίος παρέχει πόσιμο νερό για την περιοχή Χασάκα, όπου διαμένουν χιλιάδες εσωτερικά εκτοπισμένοι, και να διακοπεί η παροχή νερού σε μια περιοχή που ήδη ταλανίζεται από ξηρασίες λόγω της περιβαλλοντικής κρίσης. Η Τουρκία επίσης δεν επέτρεψε σε ΜΚΟ ή ανθρωπιστικές οργανώσεις να περάσουν τα σύνορα προς τη Ροζάβα μέσω της Τουρκίας, θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή εκατομμυρίων (Jasim, 2021, pg 3).
Με την Προεδρία του Τζο Μπάιντεν, η αντιμετώπιση της κρίσης στη Μέση Ανατολή άλλαξε ριζικά. Σύμφωνα με τη Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας (NSS) που δημοσιεύτηκε το 2022, ο Μπάιντεν έβαλε στο επίκεντρο την επίτευξη σταθερότητας με οποιονδήποτε τρόπο, δίχως να υπολογίζει την αυταρχικότητα και την προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου (Ryan, 2022). Συνεπώς, ο Μπάιντεν αναίρεσε την απόφαση του Τραμπ για απομάκρυνση των στρατευμάτων, αυξάνοντας την αμερικανική παρουσία στη Συρία στους 2.000 στρατιώτες τον Δεκέμβριο 2024 (CNN, 2025).
Οι εξελίξεις των τελευταίων μηνών στο διεθνές και περιφερειακό τοπίο αναμένεται να επηρεάσουν την εξέλιξη του PKK. Στη Μέση Ανατολή, η πτώση του καθεστώτος Άσαντ στη Συρία, από τη μία, έχει δώσει την ευκαιρία στις κουρδικές περιοχές στον Βορρά να ενσωματωθούν με την υπόλοιπη χώρα σε ένα ομοσπονδιακό κράτος (Karaveli, 2025), ενώ, από την άλλη, κατά την διάρκεια των συζητήσεων του μεταβατικού Προέδρου της Συρίας, Άχμεντ αλ Σάρα, με τον Τούρκο Πρόεδρο Ερντογάν στις αρχές Φεβρουαρίου, ένα από τα κεντρικά ζητήματα αφορούσε το ρόλο της Τουρκίας στην «καταπολέμηση της τρομοκρατίας» των ένοπλων κουρδικών οργανώσεων της βορειοανατολικής Συρίας. Η Άγκυρα τους τελευταίους μήνες έχει απειλήσει να προχωρήσει σε στρατιωτική επιχείρηση στη βόρεια Συρία, έχοντας ως κεντρικά αιτήματα την κατάργηση της κουρδικής αυτονομίας και τη διάλυση του SDF και ενσωμάτωσή του στον μελλοντικό στρατό της Συρίας, με αποχώρηση των ηγετών του από τη Συρία (Newsit, 2025).
Με την επανεκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στην Προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών, ανακοινώθηκε, όπως στην προηγούμενή του θητεία, η πρόθεσή του για πλήρη απόσυρση των αμερικανικών στρατευμάτων από τη Συρία μέσα στους επόμενους ένα με τρεις μήνες (Reuters, 2025). Το SDF από πλευράς του ανακοίνωσε ότι δεν έχει ενημερωθεί για μια τέτοια αποχώρηση και ότι κάτι τέτοιο θα υποβοηθούσε τον ISIS να επανακτήσει την ισχύ που είχε πριν την αμερικανική παρέμβαση (Al Jazeera, 2025).
Η σημαντικότερη όμως εξέλιξη για το PKK προέρχεται από το νησί Ιμραλί, όπου ο Αμπντουλάχ Οτσαλάν, ιδρυτής και ηγέτης της κουρδικής οργάνωσης, κρατείται φυλακισμένος εδώ και δυόμιση δεκαετίες. Τον Οκτώβριο 2024, με πρωτοβουλία του Ντεβλέτ Μπαχτσελί, ξεκίνησαν συζητήσεις με τον Οτσαλάν για αποφυλάκισή του, υπό τον όρο διάλυσης του PKK. Έτσι, στις 27 Φεβρουαρίου 2025, ο Οτσαλάν απηύθυνε έκκληση για διάλυση της οργάνωσης και κατάπαυση του πυρός. Δύο ημέρες αργότερα, το PKK ανακοίνωσε εκεχειρία με την Τουρκία, τερματίζοντας μια σύγκρουση που διήρκεσε πάνω από τέσσερις δεκαετίες (Blackburn, 2025).
Η προθυμία αυτή του Κούρδου ηγέτη για διάλυση και αφοπλισμό του PKK, οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην απώλεια της στρατιωτικής ισχύς της ομάδας στα τουρκικά εδάφη και τον περιορισμό της στα βουνά Καντίλ στο βόρειο Ιράκ, όπου μη επανδρωμένα αεροσκάφη και στρατιωτικές βάσεις της Τουρκίας επιτίθενται διαρκώς στο PKK, με αποτέλεσμα να αδυνατεί να πραγματοποιήσει επιθέσεις στην Τουρκία (Karaveli, 2025).
Παρά την απόφαση του Οτσαλάν, η προοπτική διάλυσης του PKK παραμένει αβέβαιη. Αρχικά, μία μέρα μετά την πρόταση για αποφυλάκιση του Οτσαλάν, το PKK εξαπέλυσε επίθεση σε στρατιωτικό συγκρότημα κοντά στην Άγκυρα, με αποτέλεσμα τον θάνατο πέντε πολιτών (Karaveli, 2025). Ακόμα και μετά την απόφαση του ιδρυτή της οργάνωσης στα τέλη Φεβρουαρίου, οι ηγέτες του PKK συνεχίζουν να υποστηρίζουν ότι η διάλυσή του είναι πρακτικά αδύνατη να συμβεί, καθώς δέχονται βομβαρδισμούς από τουρκικά αεροπλάνα σε καθημερινή βάση και συνεπώς δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν συνέδριο (Documento, 2025).
Βάσει των παραπάνω εξελίξεων, καθίσταται σαφές ότι η στάση του PKK αντανακλά μια βαθύτερη πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα. Η διστακτικότητα της οργάνωσης να προχωρήσει σε διάλυση συνδέεται άμεσα με την απουσία μιας συνολικής πολιτικής νομοθέτησης που να διασφαλίζει τα δικαιώματα του κουρδικού πληθυσμού στην Τουρκία (Karaveli, 2025). Από την άλλη, η απόφαση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις 14 Μαρτίου 2025 να απορρίψει την προσφυγή του PKK επιβεβαιώνει τη στάση της ως προς τον τρομοκρατικό χαρακτήρα των ενεργειών της οργάνωσης (Court of Justice of the European Union, 2024).
Σε μια περίοδο έντονης αστάθειας στη Μέση Ανατολή, η εξεύρεση λύσεων σε μείζονα ζητήματα καθίσταται αναγκαία. Το Κουρδικό ζήτημα, το οποίο, μέσα από τέσσερις δεκαετίες ένοπλης σύγκρουσης, έχει προκαλέσει τον θάνατο τουλάχιστον 40.000 ανθρώπων (Documento, 2025), αποτελεί μία από τις πλέον κρίσιμες προκλήσεις που απαιτούν άμεση αντιμετώπιση.
Συνοψίζοντας, η σύγκρουση μεταξύ του τουρκικού κράτους και του PKK παραμένει ένα ιδιαίτερα σύνθετο, άλυτο ζήτημα στη Μέση Ανατολή. Από το 2016, η Τουρκία έχει πραγματοποιήσει τέσσερις στρατιωτικές επιχειρήσεις στη βόρεια Συρία, επιδιώκοντας τόσο την αντιμετώπιση των τζιχαντιστικών οργανώσεων όσο και τον περιορισμό της κουρδικής παρουσίας. Η στρατηγική συνεργασία μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και των κουρδικών δυνάμεων στη μάχη κατά του ISIS έχει ενισχύσει τη θέση των Κούρδων στην περιοχή. Ωστόσο, η επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ, η πτώση του καθεστώτος Άσαντ και το ενδεχόμενο αποφυλάκισης του Αμπντουλάχ Οτσαλάν αναμένεται να επηρεάσουν καθοριστικά την εξέλιξη του Κουρδικού ζητήματος τους προσεχείς μήνες και, κατά συνέπεια, την επίτευξη της σταθερότητας στην περιοχή.
Άρθρα από ακαδημαϊκές πηγές:
Barfi, B. (2015). Kurds Now Our Best Ally Against ISIS in Syria. The Washington Institute for Near East Policy. Ανακτήθηκε από: https://www.washingtoninstitute.org/policy-analysis/view/kurds-now-our-best-ally-against-isis-in-syria
European Parliamentary Research Service. (2019). Turkey’s military operation in Syria: Scope, aims and consequences (Briefing 642284). European Parliament. Ανακτήθηκε από: https://www.europarl.europa.eu/EPRS/EPRS-Briefing-642284-Turkeys-military-operation-Syria-FINAL.pdf
Gürcan, M. (2018). Assessing the post-July 15 Turkish military: A comparative analysis of the Euphrates Shield and Olive Branch operations. New World Architecture of Economy and Security, 371-396. Ανακτήθηκε από: https://tasam.org/Files/Icerik/File/yeni_dunya_ekonomi_ve__guvenlik_mimarisi__IGK2019_5-372-397_pdf_c12caaae-499d-4afa-9aa5-d5f99fb2c2c7.pdf
Holmes, A. A. (2019). SDF’s Arab Majority Rank Turkey as the Biggest Threat to NE Syria: Survey Data on America’s Partner Forces. Wilson Center. Ανακτήθηκε από: https://www.wilsoncenter.org/sites/default/files/media/documents/publication/sdf_arab_majority_rank_turkey_as_biggest_threat.pdf
Jasim, D. (2021). Biden’s Challenge: Kurdish Autonomy and Turkish Expansionism. Ανακτήθηκε από: https://nbn-resolving.org/urn:nbn:de:0168-ssoar-71420-3
Parlar Dal, E. (2016). Impact of the transnationalization of the Syrian civil war on Turkey: conflict spillover cases of ISIS and PYD-YPG/PKK. Cambridge Review of International Affairs, 29(4), 1396-1420. Ανακτήθηκε από: http://dx.doi.org/10.1080/09557571.2016.1256948
Resch, E. M. (2017). Syriaʹs Impact on the Kurdish Peace Process in Turkey. Istituto Affari Internazionali. Ανακτήθηκε από: http://www.jstor.com/stable/resrep09821
Ryan, J. (2022). Biden’s National Security Strategy: America’s Search for Order in the Middle East. Foreign Policy Research Institute. Ανακτήθηκε από: https://www.fpri.org/article/2022/10/bidens-national-security-strategy-americas-search-for-order-in-the-middle-east/
Van Veen, E. (2021). Turkey’s interventions in its near abroad: The case of Idlib. Clingendael Institute. Ανακτήθηκε από: https://www.clingendael.org/sites/default/files/2021-09/Policy_brief_Turkeys_interventions_in_near_abroad_September_2021.pdf
Πρωτογενείς πηγές:
Court of Justice of the European Union. (2024). Case C-72/23: Judgment of the Court (Grand Chamber), 2024. EUR-Lex. Ανακτήθηκε από: https://eur-lex.europa.eu/legal-content/EN/TXT/PDF/?uri=CELEX:62023CJ0072
Crisis Group (n.d.). Türkiye’s PKK Conflict: A Visual Explainer. Ανακτήθηκε από: https://www.crisisgroup.org/content/turkiyes-pkk-conflict-visual-explainer
Ειδησεογραφικές πηγές:
AlJazeera (2025). American ally SDF: Not yet notified of US plan for Syria withdrawal. Ανακτήθηκε από: https://www.aljazeera.com/news/2025/2/5/sdf-says-it-has-not-been-notified-of-reported-us-plan-for-syria-withdrawal
Blackburn, G. (2025). PKK militant group declares ceasefire after 40-year insurgency against Turkish state. Euronews. Ανακτήθηκε από: https://www.euronews.com/my-europe/2025/03/01/pkk-militant-group-declares-ceasefire-after-40-year-insurgency-against-turkish-state
De Young, K., and Ryan, M. (2019). U.S. to leave a ‘peacekeeping group’ of 200 troops in Syria. The Washington Post. Ανακτήθηκε από: https://www.washingtonpost.com/world/national-security/us-to-leave-a-peacekeeping-group-of-200-troops-in-syria/2019/02/21/7b03bbc8-363b-11e9-af5b-b51b7ff322e9_story.html
Documento (2025). Αντίθετο το PKK στην έκκληση Οτσαλάν: Αδύνατον να διαλυθούμε, μας βομβαρδίζουν κάθε μέρα. Ανακτήθηκε από: https://www.documentonews.gr/article/ypsilovathmos-toy-pkk-apanta-ston-otsalan-adynaton-na-kanoyme-tora-synedrio-kai-na-dialythoyme/
Giagkinis, Ι. (2018). Σε πλήρη εξέλιξη η τουρκική επιχείρηση «Κλάδος Ελαίας». Euronews. Ανακτήθηκε από: https://gr.euronews.com/2018/01/24/se-pliri-exelixi-i-tourkiki-epixeirisi-klados-elaias
Karaveli, H. (2025). The End of the PKK?. Foreign Affairs. Ανακτήθηκε από: https://www.foreignaffairs.com/turkey/end-pkk
Khoshnaw, N., Giles, C., and Smith, S. (2024, Νοέμβρης 19). Turkish strikes in Syria cut water to one million people. BBC. Ανακτήθηκε από: https://www.bbc.com/news/articles/c79zj7rz3l4o
Newsit (2025). Ερντογάν: Ο αλ Σάρα συμφώνησε να μας στηρίξει απέναντι στους Κούρδους της Συρίας. Ανακτήθηκε από: https://www.newsit.gr/kosmos/erntogan-o-al-sara-symfonise-na-mas-stiriksei-apenanti-stous-kourdous-tis-syrias/4300908/
Reuters (2025). U.S. drafts plan to withdraw all its troops from Syria, NBC News reports. CNN. Ανακτήθηκε από:https://www.reuters.com/world/us/us-drafts-plan-withdraw-all-its-troops-syria-nbc-news-reports-2025-02-05/
Κουτρουμπής, Γ. (2025). Αποχωρούν τα αμερικανικά στρατεύματα από τη Συρία: Αναμένεται διάταγμα Τραμπ. Ανακτήθηκε από: https://www.cnn.gr/kosmos/story/460258/apoxoroyn-ta-amerikanika-strateymata-apo-ti-syria-anamenetai-diatagma-tramp
Πηγή εικόνας:
TRENDS Research & Advisory. (2024). Türkiye’s struggle against the PKK amidst regional turmoil. Ανακτήθηκε από: https://trendsresearch.org/insight/turkiyes-struggle-against-the-pkk-amidst-regional-turmoil/