Χαρακτηριστική ήταν η δήλωση του τούρκου προέδρου περί “πρακτικές τρόμου” και “κατοχής” του Ισραήλ σε βάρος των Παλαιστίνιων. Δήλωση που προκάλεσε την απάντηση του Νετανιάχου, κατακρίνοντας την τουρκική εξωτερική πολιτική στην Μέση Ανατολή και την διακυβέρνηση Ερντογάν. Εν συνεχεία, η επιθυμία του Ερντογάν να δημιουργήσει τουρκική πρεσβεία την Ανατολική Ιερουσαλήμ, φέρει αντίδρασης της διεθνούς κοινότητας πυροδοτώντας ταυτόχρονα και την διαμάχη Τουρκίας-Ισραήλ. Με την ενέργειά του αυτή ο Ερντογάν προσπαθεί να γίνει ηγέτης και ειρηνευτής στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, δίνοντας λύση στην πολυετή διαμάχη. Ενισχύοντας έτσι και την επιρροή της Τουρκίας προς τις άλλες μουσουλμανικές χώρες, θέτοντας τον στόχο περιφερειακής δύναμης στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο.
Οι πρακτικές του αυτές σε συνδυασμό με τις πράξεις Τραμπ και Νετανιάχου έχουν δημιουργήσει ένα ασταθές κλίμα, το οποίο προκαλεί αναβρασμό και αρκετοί είναι αυτοί που αναμένουν το ξέσπασμα εχθροπραξίων ή κάποιας σύρραξης. Μετά τις ενέργειες Τραμπ, το κλίμα στην Μέση Ανατολή έχει ενταθεί αφού υπήρξαν πολλές διαδηλώσεις σε διάφορες μουσουλμανικές χώρες σε υποστήριξη της Παλαιστίνης. Παράδειγμα ο Λίβανος και η Τεχεράνη που προέβησαν σε σχόλια για “θάνατο στο Ισραήλ” και την καταστροφή του. Κάνοντας πολλούς να αναμένουν έναν δεύτερο Πόλεμο των Έξι ημερών.
έχουν δημιουργήσει ένα αίσθημα φόβου και τρόμου για το ξέσπασμα σύρραξης στην περιοχή. Η επιθυμία για δημιουργία τουρκικής πρεσβείας στην Ανατολική Ιερουσαλήμ σε συνδυασμό με την μεταφορά της αμερικανικής πρεσβείας από το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ θα διχάσει την διεθνή κοινότητα, η οποία παραμένει ουδέτερη, στηρίζοντας τις παλαιές πρακτικές της και δηλώσεις ως προς το καθεστώς της Παλαιστίνης. Την ίδια ώρα, στο εσωτερικό της Παλαιστίνης κυριαρχεί αναβρασμός και ο παλαιστινιακός λαός προετοιμάζεται για το χειρότερο. Το αίσθημα αυτό δημιουργεί αβεβαιότητα και εντείνει το μίσος μεταξύ των δύο χωρών κάνοντας την λύση να μοιάζει μακρινή. Σε αυτό το σημείο βρισκόμαστε θεατές στην διαμόρφωση νέων συμμαχιών που αλλάζουν το διεθνές πολιτικό πλάνο και προκαλώντας νέες αντιπαλότητες οι οποίες επηρεάζουν τόσο πολιτικά όσο και οικονομικά το διεθνές πολιτικό οικοσύστημα. Τελικώς, μία αναπάντεχη σύρραξη δεν φαντάζει μακρινή και η αναμονή εχθροπραξιών ανάμεσα σε Ισραήλ-Τουρκία δεν αποτελεί έκπληξη. Ωστόσο, ακόμη αναμένουμε την αντίδραση των υπόλοιπων μουσουλμανικών κρατών, όπου μεν υποστηρίζουν την ίδρυση Παλαιστινιακού κράτους αλλά όχι υπό την αιγίδα της τουρκικής πρωτοβουλίας, μίας και δεν αναγνωρίσουν την τελευταία ως πραγματικό ισλαμικό κράτος που σέβεται και προωθεί τον ισλαμικό τρόπο ζωής.