γράφει η Κωνσταντίνα Ρουσσίδη
Πήγα δεξιά στο συνοδηγό και ανοίγω την πόρτα και λέω: κυρία βγείτε έξω.’ Παρατίθενται τα λόγια του αυτοκινητιστή, ο οποίος μετέπειτα απολογήθηκε με μία συγγνώμη που ένας άνθρωπος την ακούει και δεν τολμά να γελάσει, παρά μόνο να αηδιάσει. Τουτ’έστιν, έδιωξε την 50χρονη κυρία, Βουγλαρικής καταγωγής, επειδή ο ίδιος ‘ταράχτηκε’… ΄καθώς του λέρωσε το ταξί μέσα και έξω’. Φυσικά, ‘άντε τώρα να το πλύνει’. Ο λόγος περί του περιβόητου αυτοκινητιστή, ο οποίος ουσιαστικά άφησε αβοήθητη την αιμόφυρτη γυναίκα, η οποία μόλις είχε πυροβοληθεί από τον 87χρονο σύζυγό της, αναζητώντας άμεση υποστήριξη μπαίνοντας μέσα στο ταξί του. Αδιαμφισβήτητα μία εγκληματική πράξη η οποία καταδικάστηκε από το Συνδικάτο Αυτοκινητιστών Ταξί Αττικής, και κατά συνέπεια το αρμόδιο Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών εξετάζει την υπόθεση, υπό τον υπουργό κο Σπίρτζη.
Το παρόν άρθρο επιδιώκει να δώσει μία εναλλακτική ματιά στο παρόν ζήτημα, το οποίο απασχόλησε, απασχολεί και δικαίως οφείλει να απασχολήσει όχι μόνο τα αρμόδια όργανα αλλά και όλη την Κοινωνία των Πολιτών καθώς και το Διεθνέςγίγνεσθαι. Ειδικότερα, οφείλουμε να αναλογιστούμε πού βαδίζουμε, με ποια λογική δύναται ένας επαγγελματίας αυτοκινητιστής να ενεργήσει τόσο απάνθρωπα, πώς πλάθονται σήμερα οι συνειδήσεις; Ποια η ηθική που μοιραζόμαστε; Μπορεί στη θεωρία να ισχυριζόμαστε πως οι ως άνω έννοιες είναι σχετικές και υποκειμενικές, ή πως ο τρόπος εφαρμογής των νόμων και η παροχή επαγγελματικών αδειών δεν είναι δικό μας ζήτημα. Και όμως όλα τα παραπάνω αποτελούν την ουσία του καθήκοντός μας στον συνάνθρωπό μας, δηλαδή στον εαυτό μας. – Καθώς βάσει της σύγχρονης κουλτούρας, για να έχουμε κίνητρα και σκοπό θα πρέπει να συνάδουν με το υπερογκώδες εγώ μας.
Εν συνεχεία των παραπάνω, βαδίζουμε σε έναν κόσμο που εξελίσσεται δυναμικά, με ιλιγγιώδεις ταχύτητες, μέσα από ποικίλες οθόνες, πληκτρολόγια, εικόνες, ήχους και τη διάδρασή τους με τις λέξεις, τον ψυχισμό και την ιδιοσυγκρασία του ανθρώπου και του ‘κοινού νου’. Σε αυτό το σημείο παρουσιάζονταισημαντικά ζητήματα προσωπικής και κοινωνικής παιδείας, υγιούς συνείδησης αλλά και ό,τι η διεθνής σκηνή διαδίδει ως αξία της αλληλεγγύης, της αξιοπρέπειας και του αλληλοσεβασμού. Και έπεται το σχετικό ερώτημα ‘μα πώς φέρθηκε τόσο απάνθρωπα;’ Το οποίο θα μπορούσε να εμπλουτισθεί ώς εξής: ‘…πώς γίνεται να μην ένιωσε την ανάγκη της αλληλοβοήθειας,όταν καθημερινά βέβαια καταπίνει τόνους αίματος μέσα από τις οθόνες για ψυχαγωγία;’ ‘Πώς γίνεται να σκέφτηκε τόσο εγωιστικά όταν όλα τα κίνητρα πλέον αφορούν στον ανταγωνισμό, στο εγώ και την αποστροφή του άλλου με ένα προσωπείο μίας δήθεν προσφοράς στο όλο;’ ‘Πώς και δεν σοκαρίστηκε στο θέαμα, όταν αίμα, πόνο και θάνατο βλέπει καθημερινά στην τηλεόραση, στο θέατρο, στο σινεμά, στα βιβλία, στο ίδιο του το σπίτι, από το άνετο κρεβάτι ή καναπέ του;’
Και ο λόγος περί ηθικής. Η ηθική, το ήθος, οι αξίες, τα ιδανικά του κάθε ατόμου είναι σεβαστά και απολύτως προσωπικά. Παρόλα αυτά, ζούμε σε έναν κοινωνικό κόσμο, στον οποίο η ελευθερία για να είναι ελευθερία και όχι ασυδοσία ή θράσος θα πρέπει να έχει όρια, όπως αυτά ορίζονται όχι μόνο σε εθνικό αλλά και διεθνές επίπεδο. Όχι μόνο γεωπολιτικό, μα και συμβολικό. Μερικά από τα οποία πλάθονται μέσω της ηθικής την οποία μοιράζεται η Παγκόσμια Κοινωνία των Πολιτών, η οποία και οφείλει να είναι ενήμερη για τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματά της. Αυτή η ηθικήαποτελεί μία κοινή άγραφη σύμβαση, βάσει της οποίας ενεργούμε υπέρ του εαυτού μας όσο δεν πονάμε και δεν υποβιβάζουμε τον συνάνθρωπό μας, ανεξαρτήτως φύλου, καταγωγής θρησκεύματος ή/και πολιτικών πιστεύω. Επιπρόσθετα, όταν ο συνάνθρωπός μας πνίγεται στο αίμα και διατρέχει κίνδυνο η ζωή του, έστω η ηθική αυτή εάν όχι ο σεβασμός προς τον ίδιο τον άνθρωπο θα πρέπει να φέρει αυθόρμητα στο νου πωςπρέπει να δώσουμε το χέρι μας να βοηθήσουμε, όπως μπορούμε. Και μία τελευταία ερώτηση-προβληματισμός:‘Εάν ήταν Έλληνας, άνδρας ο χρήζων βοηθείας, άραγετο ταξί θα είχε τρέξει στο Ασκληπιείο εν ριπή οφθαλμού αντί να τον πετάξει έξω στο πεζοδρόμιο;’ Εν κατακλείδι, και ενώ το παρόν αποτελεί μία σχετική εκδοχή, παράλληλα θέτει βαθύτερα ερωτήματα για τον τρόπο που οφείλουμε στην ίδια τη ζωή να αναπροσαρμόσουμε τις αρχές μας, τις αξίες μας, την ανθρωπιά μας.
Πηγές:
1. CNN Greece. Έγκλημα στο Ελληνικό: Πειθαρχικό έλεγχο για τον ταξιτζή ζητάει ο Σπίρτζης. Ανακτήθηκε την 22.03.2019 από https://www.cnn.gr/news/ellada/story/170161/egklima-sto-elliniko-peitharxiko-elegxo-gia-ton-taxitzi-zitaei-o-spirtzis
2. Έθνος. Εγκλημα στο Ελληνικό: Το ΣΑΤΑ παίρνει την άδεια του ταξιτζή που άφησε αβοήθητη τη γυναίκα. Ανακτήθηκε την 26.03.2019 από https://www.ethnos.gr/ellada/28300_egklima-sto-elliniko-sata-pairnei-tin-adeia-toy-taxitzi-poy-afise-aboithiti-ti-gynaika