Η πρωτοφανής προεκλογική εκστρατεία διήρκησε 693μέρες.693 ημέρες προσωπικών επιθέσεων,σκανδάλων,διαρροών,προσβολών και απογοήτευσης.Ανεξάρτητα από το ποιός θα κερδίσει στην 8η Νοεμβρίου,δε χωρά αμφισβήτησης,ότι ο νικητής και 45ος Πρόεδρος των Η.Π.Α θα μπει στον Λευκό Οίκο όντας λαβωμένος.

Μετά από έναν χρονοβόρο και αδυσώπητο προεκλογικό αγώνα,που κατά πολλούς προσιδίαζε σε πολλά σημεία του χαρακτηριστικά κυνομαχίας,ο/η νέος Πρόεδρος πιστεύω,πως δε θα χαίρει ούτε της εκτίμησης ούτε της εμπιστοσύνηςτου αμερικανικού λαού.Ειδικά με
τά από τον πρώτο αφροαμερικανό Πρόεδρο των Η.Π.Α,Barack Obama,ο οποίος υποσχέθηκε να επιφέρει την μεγάλη αλλαγή,’The big change’,η οποία πρακτικά βέβαια δε μπορούσε να έρθει .Ένας άνθρωπος χαρισματικός,με αδιαμφησβήτητη αγάπη για την πατρίδα του,είχε ένα πρόγραμμα φιλόδοξο,το οποίο πάλεψε για να πραγματοποιήσει.Καρπώνεται ως προσωπική του επιτυχία την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου των Η.Π.Α,να κατοχυρώσει τον γάμο μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου ως δικαίωμα σε πανεθνικό επίπεδο.Με περίσσια περηφάνια υποστηρίζει με την παραμικρή ευκαιρία το βασικό κληροδότημα της προεδρίας του,την προσπάθεια εγκαθίδρυσης ενός ενιαίου συστήματος υγείας για όλους τους Αμερικανούς,το αμφιλεγόμενο Obamacare (Obamaflop για αρκετούς).Επιπλέον σε αυτόν οφείλεται και η αποκατάσταση των τεταμένων σχέσεων των Η.Π.Α με την Κούβα.Μετά από μία προεδρία,λοιπόν,η οποία κατά την γνώμη μου έφερε τους Αμερικανούς πιο κοντά στην πολιτική,μέσω ενός ανθρώπου προσιτού,με τον οποίο μπορεί να ταυτιστεί ο μέσος Αμερικανός,ποιός θα είναι αυτός που θα ακολουθήσει;

Η υποψήφια των δημοκρατικών,κυρία Hillary Clinton.Γυναίκα,φιλόδοξη,με 30ετή εμπειρία στην πολιτική,Πρώτη Κυρία,Γερουσιαστής της Νέας Υόρκης,Υπουργός Εξωτερικών με έντονη φιλανθρωπικό έργο στο δυναμικό της.Ένας άνθρωπος βαθιά ριζωμένος στο πολιτικό κατεστημένο της χώρας,που σύμφωνα με πολλούς ο ρόλος της προς τον σύζυγό της,Bill Clinton,κατά την διάρκεια της προεδρίας του (1993-2001),ήταν κάτι παραπάνω από επικουρικός.

Θεωρητικά αλλά και πρακτικά βρίσκω υπέροχη την ιδέα να αναλάβει μία γυναίκα την προεδρία των Η.Π.Α.Θαρρώ,πως χρονικά είναι ιδανική στιγμή και ταυτόχρονα το έδαφος αρκετά εύφορο για μία τέτοια εξέλιξη.Παρόλ’αυτά με την συγκεκριμένη υποψήφια νομίζω,ότι υφίστανται δικαιολογημένοι προβληματισμοί,οι οποίοι χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής και μελέτης,πριν καταλήξει κανείς σε αυθαίρετα συμπεράσματα,βασιζόμενος στο θυμικό του ένστικτο.Ο βασικότερος προβληματισμός σχετίζεται με την χρήση του προσωπικού της server για την αποστολή e-mails,ενώ βρισκόταν στο Υπουργείο Εξωτερικών και υποχρεούταν να χρησιμοποιεί τον κυβερνητικό της λογαριασμό.Τα πρώτα 30.000 mails διέρρευσαν μέσω του wikileaks.Το FBI έσπευσε να εξετάσει την υπόθεση,ανακρίνοντας βασικούς της συνεργάτες και εν συνεχεία και την ίδια για παραπάνω από 11 ώρες.Η υπόθεση έκλεισε με ανακοίνωση της Υπηρεσίας,σύμφωνα με την οποία η Clinton δεν απέστειλε έγγραφα άκρως εμπιστευτικού χαρακτήρα.Για τον λόγο αυτό δε κινήθηκαν περαιτέρω νομικές διώξεις.Δύο εβδομάδες πριν από την πολυαναμενόμενη εκλογική αναμέτρηση η υπόθεση,που προβάλλει σαν μαύρο σύννεφο επάνω από την προεκλογική καμπάνια των δημοκρατικών,ανοίγει ξανά λόγω νέων ύποπτων στοιχείων έπειτα από ανακοίνωση του διευθυντή του FBI,James Comey.Το γεγονός αυτό ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων στο στρατόπεδο της Clinton,η οποία είδε σύντομα τα ποσοστά της να σημειώνουν σημαντική πτωτική πορεία.Αφότου ακολούθησε ενδελεχής έρευνα το Γραφείο,συμπέρανε την Δευτέρα 07/11/2016,ότι η κυρία Clinton δεν διέπραξε κάποιο αδίκημα.Η υπόθεση για την ώρα έκλεισε,αλλά η εμπιστοσύνη,που με τόσο κόπο προσπάθησε να οικοδομήσει με το αμερικανικό κοινό,κλονίστηκε ανεπανόρθωτα.Το πρόβλημα προσωπικά δε το εντοπίζω απλά στο γεγονός,ότι ένας άνθρωπος επέδειξε αμέλεια ως προς την χρήση του προσωπικού,ηλεκτρονικού του λογαρισμού.Εντοπίζεται στην διπροσωπία ενός γνήσιου,εκπροσώπου του υφιστάμενου πολιτικού καθεστώτος των Η.Π.Α.ΟΙ ‘βρώμικες δουλείες’,όπως χαρακτηρίστηκαν από τον αμερικανικό τύπο συμπεριλαμβάνουν την εκδόση διπλωματικών διαβατηρίων με συνοπτικές διαδικασίες, τον χειρισμό μέρους του τύπου προς συγκεκριμένα συμφέροντα και κατευθύνσεις και το ξέπλυμα χρήματος. Η Huma Abedin, την οποία η ίδια η Clinton περιγράφει σαν δεύτερη κόρη της, ο David Brock,ο πιστός και πιο αφοσιωμένος της συνεργάτης και ο John Podesta, ο ελληνικής καταγωγής υπεύθυνος της προεκλογικής της καμπάνιας και προσωπικός της φίλος,είναι μερικοί μόνο από τους ανθρώπους,που φαίνεται να σχετίζονται με τις παραπάνω ενέργειες. Επιπλέον ας μην ξεχνάμε και το Clinton Foundation,μη κερδοσκοπικό Ίδρυμα με φιλανθρωπική δράση.Πέρα από τις φημολογούμενες παρασκηνιακές δραστηριότητες του Ιδρύματος, απορίες και ερωτήσεις εγείρονται εξαιτίας των χρηματοδοτήσεων άνω του εκατομμυρίου του από τις ξένες κυβερνήσεις του Κατάρ και της Σαουδικής Αραβίας όσο η κυρία Clinton ήταν ακόμα επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας Αν και ήταν υποχρεωμένη να λογοδοτεί για τις μεγάλες δωρεές,που προέρχονταν από κυβερνήσεις ξένων κρατών προς το Ίδρυμα κατά την διάρκεια της θητείας της στο State Department, εκείνη δεν το έπραξε.

Όσο ενθουσιώδης κι αν ακούγεται η προοπτική της  νίκης μίας γυναίκας στις προεδρικές εκλογές της Αμερικής, επιθυμώ να υπογραμμίσω, ότι η συγκεκριμένη υποψήφια δεν συγκεντρώνει τα απαραίτητα χαρακτηριστικά για την θέση αυτή.Κρίνω,ότι η κοινή γνώμη πρέπει να απεγκλωβιστεί από την εικόνα της γυναίκας στην προεδρία και να αξιολογήσει με κριτήρια αντικειμενικά την υπάρχουσα υποψήφια, λαμβάνοντας υπόψη το έργο και την προϊστορία της πέρα από το γενετικό της φύλο.

Ο υποψήφιος του Ρεπουμπλικανικού κόμματος κύριος Donald J.Trump. Έμπειρος και επιτυχημένος επιχειρηματίας, ο οποίος κάνει την παρθενική του εμφάνιση στον στίβο της πολιτικής. Εξασφάλισε το χρίσμα του Ρεπουμπλικανού υποψηφίου για τις προεδρικές εκλογές του 2016 με σχετική ευκολία νικώντας τους Rubio,Cruz και Carson. Αρχικά η υποψηφιότητά του θεωρήθηκε από πολλούς ως κακόγουστο αστείο.Η Hillary Clinton στις πρώτες ακόμα δημοσκοπήσεις φάνηκε να προηγείται του κυρίου Trump με διαφορά 30 ποσοστιαίων μονάδων.Όσο κυλούσε ο προεκλογικός αγώνας και των δύο, κατέστη πασίδηλο το γεγονός,ότι μερίδα της κοινής γνώμης συνασπίστηκε γύρω από την ομολογουμένως ακραία ρητορική του Trump,ώσπου τον Σεπτέμβριο κατόρθωσε να κλείσει την ψαλίδα που τον χώριζε από την Clinton. Στην κασέτα που διέρρευσε από το 2005 ο κύριος Trump ακούγεται να μιλά με σχόλια υβριστικά και υποτιμητικά για το γυναικείο φύλο, σε συνδυασμό με παλαιότερους αρνητικούς σχολιασμούς, στους οποίους είχε προβεί για μειονοτικές ομάδες του πληθυσμού (Λατίνοι, μουσουλμάνοι, μετανάστες, άτομα με αναπηρία) έπληξαν σημαντικά την δημοτικότητά του. Παρά ταύτα ανέκαμψε ειδικά μετά από την ανακοίνωση για νέα έρευνα του FBI περί του θέματος των mails της κυρίας Clinton.Μάλιστα για πρώτη φορά από τον περασμένο Μάιο η δημοσκόπηση του τηλεοπτικού δικτύου ABC τον έφερε μπροστά με μία ποσοστιαία μονάδα διαφορά. Κάπως έτσι φαίνεται οι δύο υποψήφιοι την ημέρα των εκλογών θα κονταροχτυπηθούν, αφού και οι διαφορές του στα λεγόμενα swing states, τις πολιτείες δηλαδή που δεν ανήκουν παραδοσιακά σε μία από τις δύο παρατάξεις, με βασικότερα την Florida, το Ohio και την North Carolina, τοποθετούνται στα περιθώρια του στατιστικού λάθους.

< br />

Ο κύριος Trump,όπως είναι γνωστό,είναι άπειρος.Δεν έχει υπάρξει ποτέ αιρετός εκπρόσωπος του αμερικανικού λαού.Οι τοποθετήσεις του ορισμένες φορές είναι ακραίες και για τον λόγο αυτό κατακρίνεται πολύ συχνά από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης,τα οποία είναι προφανέστατα προκατειλημμένα υπέρ της Clinton.Διαφαίνεται όμως,ότι μέσω του κυρίου Trump εκφράζεται ο μέσος,συντηρητικός Αμερικάνος,ο οποίος έχει αποδεκατισθεί από τις αρνητικές συνέπειες του ανοιχτού,παγκοσμιοποιημένου εμπορίου.Είναι ευθύς,απλός στον λόγο του και άμεσος,ενώ δεν φημίζεται τόσο για την ψυχραιμία του.Όσο υπερβολικός κι αν ακούγεται μερικές φορές,είμαι πεπεισμένος,ότι πράγματι μιλά εκ μέρους του μέσου μικροεπιχειρηματία.Οι ψηφοφόροι του βάσει μελετών είναι ακόμα παραπάνω από αυτούς,που υπολογίζεται.Είναι πολλόι αυτοί,οι οποίοι ντρέπονται να εκφράσουν ελεύθερα την πολιτική τους υποστήριξη προς το πρόσωπό του.Ο αριθμός τους δεν είναι διόλου αμελητέος και ακριβώς γι’αυτό δύνανται να οδηγήσουν στο φαινόμενο Bradley (θεωρία,που βασίστηκε στην περίπτωση του αφροαμερικάνου δημάρχου του Los Angeles και υποψήφιου κυβερνήτη της California  το 1982 και πραγματεύεται το χάσμα μεταξύ των αποτελεσμάτων των προεκλογικών δημοσκοπήσεων με αυτά των εκλογών)  και να διαδραματίσουν καταλυτικό ρόλο στα τελικά αποτελέσματα.Η παρουσία του στον προεκλογικό αγώνα μέχρι στιγμής,καθιστά σαφές το γεγονός,ότι ο κύριος Trump είναι ένας άνθρωπος,που δύσκολα χειραγωγείται και ελέγχεται.Απέναντί του έχει βρει συνασπισμένο σχεδόν ολόκληρο το ‘politically correct’ σύστημα της χώρας.

Ανάμεσα στα μειονεκτήματα που του καταλογίζονται πέρα από τον περιστασιακά,εξτρεμιστικό λόγο του,είναι και η έλλειψη πείρας στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής. Πράγματι δεν διαθέτει σε καμία περίπτωση τις βάσεις και το παρελθόν της κυρίας Clinton στον τομέα αυτό. Προτείνει ωστόσο μία εναλλακτική προσέγγιση, η οποία κατά πολλούς ίσως και να αποδεικνύονταν αποδοτική. Η πρότασή του συνοψίζεται γύρω από τα εξής: έναρξη ένθερμου πολιτικού διαλόγου με την Ρωσία και τον Vladimir Putin, ενδελεχείς έλεγχοι για τα κύματα παράνομων μεταναστών και υψηλότερες ‘τιμές’ για τις αμυντικές εγγυήσεις, που παρέχουν οι Η.Π.Α σε άλλα κράτη. Η εξωτερική πολιτική του χαρακτηρίζεται ως < η πολιτική των συναλλαγών>,μιας και ο κύριος Trump βλέπει τον κόσμο υπό πρίσμα επιχειρηματικό. Μάλιστα πολλές από τις επιχειρηματικές του συμφωνίες σε χώρες, όπως η Ινδία, η Τουρκία, το Αζερμπαϊτζάν και η Ινδονησία, προέκυψαν έπειτα από συναντήσεις του και με τους ηγέτες των κρατών αυτών. Πρέπει να σημειωθεί για το παραπάνω, ότι στα χώρες αυτές οι μεγαλοκεφαλαιούχοι και οι κρατικές κεφαλές συνεργάζονται και βιώνουν μία σχέση άμεσης αλληλεξάρτησης. Σημαντικότατο ρόλο στην χάραξη της εξωτερικής του πολιτικής θα παίξουν και οι στενότατοι συνεργάτες του Trump, όπως οι κύριοι Walid Phares,George Papadopoulos και Carter Page, με αξιοθαύμαστο ακαδημαϊκό υπόβαθρο και ζηλευτή προϋπηρεσία τόσο σε προηγούμενα κυβερνητικά σχήματα όσο και στον ιδιωτικό τομέα.

Καίριο μειονέκτημα και των δύο βρίσκω, πως είναι το λεγόμενο ‘conflict of interests’,τα αντικρουόμενα συμφέροντα δηλαδή, που προκύπτουν και για τις δύο πλευρές. Για την μεν Clinton δημιουργείται το δίπολο
μεταξύ προεδρίας και Clinton Foundation,για τον δε Trump ενισχύεται το δίπολο προεδρίας και επιχειρήσεων του Ομίλου Trump.Και στις δύο περιπτώσεις βέβαια τα ηνία έχουν αναλάβει η Chelsea Clinton και οι Ivanka και Eric Trump αντίστοιχα. Ωστόσο ιδιαίτερη λόγος γίνεται για πιθανές δωρεές ή συνεργασίες τους είτε με ξένα κράτη είτε με εταιρείες της αλλοδαπής, που πιθανότατα να αποσκοπούν μέσω της σύμπραξής τους στην άσκηση επιρροής στην αμερικανική εξωτερική πολιτική προς όφελος της χώρας που εκπροσωπούν.

Ανεξάρτητα από τον τελικό νικητή της επικείμενης εκλογικής αναμέτρησης, πιστεύω έμπρακτα, ότι το αμερικανικό πολιτικό σύστημα διαθέτει από μόνο τους διασφαλιστικούς μηχανισμούς, που αποτρέπουν πιθανή κατάχρηση της εξουσίας από πλευράς Προέδρου και που βοηθούν στην ομαλή του επιβίωση και συνέχεια. Αναπόσπαστο μέρος του συστήματος αυτού αποτελεί η πρακτική των ελέγχων και των ισορροπιών ( checks and balances).Υπογραμμίζεται συνεπώς, ότι οι δυνάμεις, που συγκεντρώνονται στα χέρια του Προέδρου δεν είναι απεριόριστες. Το Κογκρέσο έχει το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα άσκησης αρνησικυρίας σε αποφάσεις του Προέδρου, με τις οποίες δεν είναι σύμφωνο. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα της πρακτικής αυτής αποτελεί η άρνηση του Κογκρέσου, στις 28 Σεπτεμβρίου 2016,στην προσπάθεια του Obama να αποτρέψει την επικύρωση του 9/11 Bill, γνωστού επισήμως και ως JASTA (Justice Against Sponsors of Terrorism Act),σύμφωνα με το οποίο, πρακτικά οι συγγενείς των θυμάτων της 9ης Σεπτεμβρίου 2001 μπορούν να προβούν σε μηνύσεις και να αξιώσουν αποζημιώσεις από το κράτος της Σαουδικής Αραβίας, αίρεται δηλαδή κατά κάποιο τρόπο το καθεστώς διεθνούς κρατικής ασυλίας λόγω εμπλοκής του κράτους αυτού στην διεθνή τρομοκρατία κατά των Η.Π.Α.

Ο ένας υπόσχεται, ότι θα επαναφέρει τις Η.Π.Α στην πάλαι ποτέ αίγλη τους και θα θωρακίσει την χώρα από τις διεθνείς απειλές, ενώ η άλλη πλευρά επαναφέροντας στο προσκήνιο πολλαπλώς την πολυετή της εμπειρία όσον αφορά μείζονος σημασίας θέματα, που θα απασχολήσουν τον αυριανό Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, μιλά για αυξημένα ημερομίσθια, νέες θέσεις εργασίας με υψηλές αποδοχές και ίσα δικαιώματα για όλους.

Μπορεί οι υποψήφιοι να θεωρούνται απογοητευτικοί, καθένας για διαφορετικούς λόγους. Μπορεί αυτή η προεκλογική διαμάχη να ήταν η πιο αδυσώπητη και απάνθρωπη στην ιστορία των αμερικανικών εκλογών, δίχως όρια και ηθικούς φραγμούς. Το γεγονός αυτό όμως δεν αναιρεί την σημαντικότητα της συμμετοχής στην εκλογική διαδικασία. Σε μία περίοδο διεθνών ανακατατάξεων οι προκλήσεις, που καλείται να αντιμετωπίσει η διεθνής κοινότητα, από τον αιματηρό πόλεμο στην Συρία, τις γενικευμένες εντάσεις στον χώρο της Μέσης Ανατολής, μέχρι το προσφυγικό ζήτημα και τις καθημερινές καταπατήσεις θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου ανά τον κόσμο, πολλαπλασιάζονται. Ο άνθρωπος, που θα βρεθεί στο τιμόνι της Αμερικής θα κληθεί να ισορροπήσει σε ένα μετάρσιο διεθνές, πολιτικό  σκηνικό. Γι ‘αυτό κρίνεται αναγκαίο ο κάθε πολίτης των Η.Π.Α να ασκήσει με σοφία και σύνεση το εκλογικό του δικαίωμα.

Tomorrow whether America will be made GREAT and SAFE again or America will be with HER.