γράφει η Κωνσταντίνα Ρουσσίδη,
Τοποθετημένη στη σύγχρονη δυναμική περίοδο, των ποικίλων θεωριών και των πολλαπλών δράσεων, η έννοια της δημοκρατίας συνήθως συγχέεται με την ελευθερία. Αλλά δεν είναι όψεις του ίδιου νομίσματος. Η βασική έννοια της δημοκρατίας είναι η δυνατότητα της λήψης αποφάσεων από τον λαό προς το συμφέρον τόσο το συλλογικό όσο και το ατομικό. Βασικό θεμέλιο της πρώτης αποτελεί τόσο η έγκυρη, έγκαιρη πληροφόρηση από συγκριτικές και αξιολογικά ουδέτερες πηγές όσο και η συμμετοχική συμπεριφορά της Κοινωνίας των Πολιτών, τουλάχιστον αναφορικά στις δυτικές δημοκρατίες. Ωστόσο, δημοκρατία δεν σημαίνει απαραίτητα αυξημένο ή σταθερό ΑΕΠ, ούτε πάλαι ποτέ σοσιαλιστικού τύπου ισότητα. Δημοκρατία επίσης δεν σημαίνει πως μόνο τα δημοκρατικά κόμματα είναι η σωστή επιλογή ή πως η φτώχεια και η ανεργία δεν πρέπει να υπάρχουν, αλλά πως η επιλογή δεν υπόκειται σε συμβατικούς περιορισμούς. Πιο συγκεκριμένα, τηρώντας απόλυτη ουδετερότητα ως προς τις κομματικές πλευρές και γραμμές, το παρόν άρθρο εστιάζει στη σημαντικότητα της ορθής ερμηνείας του περιβάλλοντος και της αντικειμενικής αντιληπτικότητας των εξελίξεων.
Τοποθετημένη στη σύγχρονη δυναμική περίοδο, των ποικίλων θεωριών και των πολλαπλών δράσεων, η έννοια της δημοκρατίας συνήθως συγχέεται με την ελευθερία. Αλλά δεν είναι όψεις του ίδιου νομίσματος. Η βασική έννοια της δημοκρατίας είναι η δυνατότητα της λήψης αποφάσεων από τον λαό προς το συμφέρον τόσο το συλλογικό όσο και το ατομικό. Βασικό θεμέλιο της πρώτης αποτελεί τόσο η έγκυρη, έγκαιρη πληροφόρηση από συγκριτικές και αξιολογικά ουδέτερες πηγές όσο και η συμμετοχική συμπεριφορά της Κοινωνίας των Πολιτών, τουλάχιστον αναφορικά στις δυτικές δημοκρατίες. Ωστόσο, δημοκρατία δεν σημαίνει απαραίτητα αυξημένο ή σταθερό ΑΕΠ, ούτε πάλαι ποτέ σοσιαλιστικού τύπου ισότητα. Δημοκρατία επίσης δεν σημαίνει πως μόνο τα δημοκρατικά κόμματα είναι η σωστή επιλογή ή πως η φτώχεια και η ανεργία δεν πρέπει να υπάρχουν, αλλά πως η επιλογή δεν υπόκειται σε συμβατικούς περιορισμούς. Πιο συγκεκριμένα, τηρώντας απόλυτη ουδετερότητα ως προς τις κομματικές πλευρές και γραμμές, το παρόν άρθρο εστιάζει στη σημαντικότητα της ορθής ερμηνείας του περιβάλλοντος και της αντικειμενικής αντιληπτικότητας των εξελίξεων.
Τουτέστιν, ο εκάστοτε πολιτικός ηγέτης συνδυάζει ποικίλες μεθόδους επίλυσης κρίσεων και σύναψης διαπραγματεύσεων, καθώς το περιβάλλον διαρκώς αλλάζει, και η επιμονή σε μία συγκεκριμένη γραμμή πλεύσης μπορεί να ορθώσει τείχη αποστασιοποίησης από την ανοιχτή ανταγωνιστική αγορά στην οποία επιδιώκει να είναι ενεργός παίκτης. Επιπρόσθετα, όταν η έννοια δημοκρατία είναι στο προσκήνιο, νοείται ως ελευθερία του ατόμου ως μέλους μίας ευρύτερης πολυποίκιλης κοινότητας να επιλέγει τους αντιπροσώπους του και τον τρόπο δράσης τους σε ένα επίσης επιλεγμένο καθεστώς διοίκησης και ηγεσίας. Κατ’ επέκτασιν, δεν υπάρχει ένας μονόδρομος που να επιλύει με ένα μαγικό φίλτρο όλες τις πηγές δυσχέρειας αλλά υπάρχουν εργαλεία πλέον περισσότερο εξελιγμένα, στα χέρια της διοίκησης και του κυβερνητικού έργου υπό συνεργασίες και συνέργειες, όπου η λήψη κρίσιμων αποφάσεων να οδηγήσει σε ενίσχυση των δυνατών σημείων της εκάστοτε οικονομίας και κουλτούρας, με στόχο το μακροπρόθεσμο συμφέρον του όλου.
Ωστόσο, όταν τίθενται σε ισχύ εργαλεία μακρο-βιοπολιτικής, τα οποία πρόκειται να επικαθορίσουν το συμπεριφοριστικό μοντέλο επιβίωσης συλλογικά και ατομικά, υπάρχουν αναπόφευκτα απώλειες ή δυστοκίες. Η λύση δεν βρίσκεται στην ευθυνοφοβία από πλευράς κυβέρνησης ή από πλευράς της Κοινωνίας των Πολιτών της, η οποία παρεμπιπτόντως χρησιμοποιεί ως συνήθη επιχειρηματολογία την επικρατούσα των ΜΜΕ, αλλά στην γνώση εκ των έσω, τη συμμετοχή εντός και την αμοιβαία προσπάθεια για συνεργασίες, ανοίγματα, κινητικότητα και έξυπνη αλλαγή. Το ζήτημα δεν είναι η ευκαιριακή αίσθηση του καλώς ή κακώς τυχαίου, αλλά η συνειδητοποιημένη δράση και παραγωγική αντίδραση υπέρ της ενδυνάμωσης των διακρατικών και διεθνών σχέσεων, με στόχο όχι την ανασφάλεια και το κυνήγι μαγισσών, αλλά την εμπιστοσύνη και την βελτίωση.