Η Ναυμαχία της Γιουτλάνδης

Γράφει ο Μάνος Δραγώγιας

Η ναυμαχία της Γιουτλάνδης έλαβε χώρα στις 31 Μαΐου 1916 στην ομώνυμη χερσόνησο (μεταξύ Δανίας και Γερμανίας). Θεωρείται η μεγαλύτερη ναυτική μάχη  του 1^ου Παγκοσμίου Πολέμου. Σημειώθηκε χαρακτηριστικά στην ιστορία του Μεγάλου Πολέμου αφού αντιπαρατέθηκαν το Βρετανικό βασιλικό ναυτικό και το Γερμανικό αυτοκρατορικό ναυτικό.

 Ο έντονος και συνεχόμενος συμμαχικός αποκλεισμός, είχε ως αποτέλεσμα την δυσχέρεια των Γερμανικών επιχειρήσεων, το Γερμανικό ναυτικό πραγματοποίησε την εκκίνηση σχεδιασμών που θα ενέπλεκαν το Βασιλικό Ναυτικό σε μάχη. Βρισκόμενος σε μειονεκτική θέση όσον αφορά τον αριθμό των πολεμικών πλοίων και θωρηκτών, ο διοικητής του Στόλου Ανοικτής Θάλασσας, αντιναύαρχος Reinhard Scheer, στόχευε στην άμεση κατεύθυνση μέρους του Βρετανικού στόλου σε μάχες, αποσκοπώντας την σταδιακή φθορά μέχρι την τελική αναμέτρηση στη θάλασσα. Για να υλοποιηθεί αυτό το σχέδιο, ο Scheer διέταξε τον Franz Hipper να εκτελεί επιδρομές στην Αγγλική ακτή με στόχο να «κατευθύνει» τον Sir David Beatty στα ανοικτά.

Έπειτα ο Hipper θα αποσυρόταν, με αποτέλεσμα την καταδίωξη του Beatty, οδηγώντας τον προς τον κύριο στόλο, ο οποίος θα βύθιζε τα Βρετανικά πλοία. Προς υποστήριξη. Τα υποβρύχια ως «οπισθοφυλακή υποστήριξης» θα στόχευαν στην αποδυνάμωση του Beatty, ενώ ταυτόχρονα θα παρακολουθούσαν τον Μεγάλο Στόλο του ναυάρχου Sir John Jellicoe στην λιμνοθάλασσα Scapa, στις Ορκάδες νήσους βόρεια της Σκωτίας. Χωρίς να το γνωρίζει όμως ο Scheer, οι Βρετανοί κρυπτογράφοι είχαν αποκωδικοποιήσει τους Γερμανικούς κώδικες και γνώριζαν ότι μια μεγάλη επιχείρηση ήταν προ των πυλών. Ο Jellicoe στις 30 Μαΐου 1916 αψηφώντας οποιεσδήποτε υποδείξεις αναπτύχθηκε με 24 πολεμικά πλοία και 3 θωρηκτά και έλαβε θέση μάχης ενενήντα μίλια δυτικά της Γιουτλάνδης.

Οι επανειλημμένες επιδρομές γερμανικών μονάδων κατά των ανατολικών παραλίων της Αγγλίας και οι Γερμανικές επιθέσεις εναντίον νηοπομπών και ελαφρών αγγλικών δυνάμεων, που ενεργούσαν περιπολία, ανάγκασαν το αγγλικό Ναυαρχείο να διαθέσει ισχυρά του τμήματα του Αγγλικού στόλου με τον απώτερο σκοπό να παρασυρθεί ο Γερμανικός στόλος έξω από τις βάσεις του και να δώσει μάχη εκ παρατάξεως με τον αριθμητικά ισχυρότερο Αγγλικό στόλο. Και το Γερμανικό όμως Ναυαρχείο επεδίωκε τη βαθμιαία εξασθένιση του Αγγλικού στόλου με την καταστροφή μεμονωμένων μονάδων του. Έτσι όταν θα επιτύγχανε μια σχετική ισορροπία δυνάμεων θα έδινε και μια αποφασιστική ναυμαχία. Βασιζόμενο δε στην εξάσκηση και στην τεχνική υπεροχή των Γερμανικών πληρωμάτων, είχε την ελπίδα ότι η έκβαση αυτού του αγώνα θα απόβαινε υπέρ του Γερμανικού στόλου. Αυτό είχε υπόψιν του ο αρχηγός των Γερμανικών ναυτικών δυνάμεων Αντιναύαρχος Scheer, όταν αποφάσισε να στείλει τα εύδρομα του να βομβαρδίσουν το Sutherland.

Αλλά ταυτόχρονα και ο αρχηγός του Αγγλικού στόλου, Ναύαρχος Jellicoe , πιεζόμενος από την κοινή γνώμη, που είχε εξεγερθεί απο τους Γερμανικούς βομβαρδισμούς και από τις επανειλημμένες εκκλήσεις των Ρώσων που ζητούσαν βοήθεια, αποφάσισε τις τελευταίες μέρες του Μαΐου του 1916, να διεξάγει μια επιχείρηση, που είχε ως αντικειμενικό σκοπό να παρασύρει τον Γερμανικό στόλο έξω από τις βάσεις του, να τον απομονώσει και να τον εκμηδενίσει. Έτσι τα πράγματα κατέληξαν στη -ναυμαχία της Γιουτλάνδης-  που είναι η μεγαλύτερη από τις ναυμαχίες του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, γιατί έλαβαν σ’ αυτήν μέρος σχεδόν στο σύνολο τους ο Αγγλικός και ο Γερμανικός στόλος.

Στη ναυμαχία αυτή έλαβαν μέρος μεγάλα θωρηκτά μάχης: Γερμανικά 16 – Αγγλικά 28, εύδρομα μάχης: Γερμανικά 15, Αγγλικά 9, παλαιά θωρηκτά: Γερμανικά 6, εύδρομα τεθωρακισμένα: Αγγλικά 8, ελαφρά Γερμανικά Εύδρομα 11- Αγγλικά 26, αρχηγίδες τορπιλικών: Αγγλικές 5 και τορπιλικά σκάφη: (Τορπιλοβόλα και αντιτορπιλικά) Γερμανικά 61, Αγγλικά 74). Εκτός αυτών παρέμεναν στον δρόμο του heart week έτοιμα να πάρουν μέρος στη μάχη 5 Αγγλικά ελαφρά εύδρομα, 2 αρχηγίδες στολίσκων και 17 αντιτορπιλικά. Η Βρετανική υπεροχή ήταν λοιπόν μεγάλη τόσο σε σκάφη μάχης όσο και σε ελαφρά καταδρομικά.

Γενικός αρχηγός του Βρετανικού στόλου ήταν ο ναύαρχος Jellicoe με αρχιεπιστολέα του τον υποναύαρχο Mayden και αρχηγό του στόλου των εύδρομων μάχης και των ομάδων ανιχνεύσεως τον αντιναύαρχο Beatty. Αρχηγός του Γερμανικού στόλου ήταν ο αντιναύαρχος Scheer με αρχιεπιστολέα του τον κομμοδόρο Fon Trota και αρχηγό του στόλου των εύδρομων μάχης και των ομάδων ανιχνεύσεως τον αντιναύαρχο Hipper. Στις 2 και 28 μ.μ. της 31^ης Μαΐου 1916 το Γερμανικό αντιτορπιλικό Β-109 που ανήκε σε ομάδα ανιχνεύσεως, ενώ εκτελούσε νηοψία σε ουδέτερο εμπορικό πλοίο, είδε προς δυσμάς τα Αγγλικά εύδρομα του αντιναυάρχου Beatty. Ταυτόχρονα σχεδόν, το Αγγλικό ελαφρό εύδρομο ‘’Γαλάτεια’’ είδε προς τα ΒΑ πυκνούς καπνούς πλοίων που διευθύνονταν προς Β. Και τα δύο αυτά σκάφη ανέφεραν στους αρχηγούς των τις παρατηρήσεις τους.

Όταν επήλθε η επαφή των αντιπάλων εύδρομων, οι ναύαρχοι Beatty και Hipper επιζήτησαν και οι δύο τη σύγκρουση. Ο Beatty όμως δεν ήξερε ότι ο Γερμανικός βαρύς στόλος βρίσκεται κοντά του. Οι πληροφορίες των Βρετανικών μυστικών υπηρεσιών τον έφεραν μέσα στις βάσεις του. Ήταν λοιπόν πολύ φυσικό ο Hipper που ήξερε πως ο Γερμανικός βαρύς στόλος έπλεε προς υποστήριξη του να επιζητήσει τη ναυμαχία για να καταστρέψει τα Αγγλικά εύδρομα μάχης. Οι Άγγλοι άρχισαν το πυρ στις 3 και 48 μ.μ. και οι Γερμανοί μετά από 1 λεπτό. Δεκάξι λεπτά μετά την έναρξη του πυρός το Αγγλικό εύδρομο μάχης ‘’ Indefatigable’’ αντιτάσσονταν στον αέρα. Είχε χτυπηθεί στην πυριτιδαποθήκη του. Τρία λεπτά μετά την έναρξη του πυρός είχε βληθεί δύο φορές και το εύδρομο μάχης ‘’Lion’’ που ήταν η ναυαρχίδα του Ναυάρχου Beatty. Η ακρίβεια του Γερμανικού πυρός και η απώλεια του ‘’ Indefatigable’’ δεν αποθάρρυναν εν τούτοις τον Beatty, που συνέχισε με πείσμα τον αγώνα.

Η απώλεια όμως του ‘’ Indefatigable’’ είχε ως συνέπεια να επέλθει σχεδόν ισορροπία μεταξύ των Αγγλικών και Γερμανικών δυνάμεων, η οποία όμως διαταράχθηκε, όταν στις 4 και 10 μ.μ. κατέφθασαν Αγγλική μοίρα μάχης και από απόσταση 20.000 μέτρων άρχισε να βάλει κατά του εχθρού. Από τη στιγμή αυτή η μάχη άρχισε να κλείνει υπέρ των Άγγλων, γιατί τα πυροβόλα των Γερμανικών πλοίων δεν έφθαναν τα Αγγλικά από τέτοια απόσταση. Ο Ναύαρχος Hipper βρέθηκε σε δύσκολη θέση και διέταξε τους στολίσκους των τορπιλικών να επιτεθούν κατά των Άγγλων, για να τους εμποδίσει να τον παρακολουθήσουν, ενώ αυτός στράφηκε προς ανατολής για να ανακουφίσει τα πλοία του και να ενωθεί με τον βαρύ Γερμανικό στόλο. Οι Άγγλοι αντελήφθησαν αμέσως  την πρόθεση του αντιπάλου τους. Διέταξαν και αυτοί τους τορπιλικούς τους στολίσκους να επιτεθούν κατά του εχθρού. Διεξήχθη έτσι με μεγάλο πείσμα, μια μεγάλη ναυμαχία αντιτορπιλικών που έβαλαν εναντίων αλλήλων από μεγάλες αποστάσεις 1.οοο και 1.500 μέτρων. Καμία όμως τορπίλη δεν βρήκε τον στόχο της. Στις 4 και 20 μ.μ. ανατινάσσεται το Αγγλικό εύδρομο μάχης ‘’Queen Mary’’. Η καταστροφή ήταν τόσο ακαριαία, ώστε το εύδρομο ‘’Tiger’’, που έπλεε σε απόσταση 400 μέτρων, πέρασε από τον καπνό της έκρηξης χωρίς να δει ίχνος από το βυθισμένο πλοίο. Ο Hipper επωφελήθηκε από την προσωρινή απομάκρυνση των Αγγλικών πλοίων, άλλαξε πορεία και πλησίασε προς τον βαρύ Γερμανικό στόλο, που έσπευσε να τον βοηθήσει. Όταν τον συνάντησε εντάχθηκε αμέσως επικεφαλής του. Ο Άγγλος όμως αρχηγός, με τον βαρύ στόλο, απείχε τότε 50 μίλια από τη ναυαρχίδα του Beatty που έπλεε, ολοταχώς προς αυτόν. Χρειαζόταν όμως 1 ώρα ολόκληρη μέχρις ότου ολόκληρος ο Αγγλικός στόλος να φτάσει σε απόσταση βολής από τον Γερμανικό.

Η δεύτερη φάση της ναυμαχίας χαρακτηρίζεται από την προσέλκυση του Γερμανικού στόλου προς τον Αγγλικό. Από τη στιγμή που ο βαρύς Γερμανικός στόλος προσέλκυσε τα εύδρομα του, η θέση των Αγγλικών μονάδων που ελάμβαναν μέρος στη ναυμαχία κατέστη δύσκολη. Μεταξύ των Αγγλικών ναυτικών επικρατούσε η πεποίθηση, ότι  η 5^η μοίρα υπερτερούσε σε ταχύτητα και ότι επομένως αυτή θα μπορούσε να κανονίσει την απόσταση της μάχης. Αποδείχθηκε όμως ότι τα Γερμανικά πλοία είχαν πολύ μεγαλύτερη ταχύτητα από εκείνη που υπολόγιζαν οι Άγγλοι πράγμα που είχε ως αποτέλεσμα να δοκιμασθούν οι τελευταίοι από τα πυρά των αντιπάλων τους.

Οι  Γερμανοί όμως παρόλα αυτά δεν σημείωσαν σοβαρές επιτυχίες. Οι αποστάσεις ήταν μεγάλες, συνεχώς γινόταν αλλαγή της πορείας και η ορατότητα ήταν κακή. Εν τω μεταξύ η 3^η Αγγλική μοίρα των εύδρομων μάχης υπό την αρχηγεία του υποναυάρχου Hooth, που έπλεε μαζί με τον βαρύ στόλο, διετάχθη από τον ναύαρχο Jellicoe να κατευθυνθεί ολοταχώς προς το τα δοκιμαζόμενα πλοία του ναυάρχου Beatty. Στις 6 και 15 μ.μ. τα δύο παλαιά θωρακισμένα εύδρομα ‘’Defangs’’ και ‘’Warrior’’, ενώ κατεδίωκαν ελαφρά Γερμανικά καταδρομικά βρέθηκαν κάτω από τα πυρά των Γερμανικών εύδρομων μάχης. Το ‘’Defangs’’ ανατινάχθηκε στον αέρα και το ‘’Warrior’’ μόλις κατόρθωσε να διασωθεί. Η μοίρα του Hooth είχε φτάσει εντωμεταξύ κοντά στα πλοία του ναυάρχου Beatty, ετέθη επικεφαλής αυτών και στις 6.20’ μ.μ. άνοιξε πυρ κατά του Γερμανικού στόλου από απόσταση 8.000 μέτρων. Προηγούνταν η ναυαρχίδα ‘’Invisible’’. Επειδή πλησίασε πολύ τον εχθρό συγκέντρωσε τα πυρά του και στις 6.34’ μ.μ. ανατινάχθηκε κομμένη στα δύο. Σώθηκαν μόνο 2 αξιωματικοί και 4 ναύτες. Όλοι οι άλλοι χάθηκαν μαζί με τον ναύαρχο Hooth που ήταν ένας από τους καλύτερους ανώτατους αξιωματικούς του Αγγλικού στόλου.

Κατά την εξέλιξη της ναυμαχίας ο Άγγλος αρχιναύαρχος διαπίστωσε ότι αν και οι υφιστάμενοι του τον κατατόπιζαν διαρκώς με τον ασύρματο για τη θέση του εχθρού, δεν μπορούσαν εντούτοις να του καθορίσουν την ακριβή θέση, επειδή μετέβαλλαν συνεχώς πορεία και ταχύτητα. Έτσι δημιουργήθηκε ένα λάθος 12 μιλίων, με άμεση συνέπεια ο Αγγλικός στόλος να συναντηθεί με τον Γερμανικό στόλο νωρίτερα από τους υπολογισμούς του αντιναύαρχου Jellico. Από τη στιγμή όμως που οι δύο στόλοι ενεπλάκησαν στον αγώνα, χάθηκε κάθε ελπίδα επιτυχίας για το Γερμανικό στόλο, που άρχισε να περικυκλώνεται από τον Αγγλικό. Τώρα η κυριότερη φροντίδα του ναυάρχου Scheer ήταν να μην αποκοπεί από τις βάσεις του, ενώ ακριβώς το αντίθετο επεδίωκε ο ναύαρχος Jellico. Στις 6.40 μ.μ. ο Γερμανός αρχηγός διέταξε τους τορπιλικούς στολίσκους του να επιτεθούν, τα δε βαρέα σκάφη του να αλλάξουν πορεία 180^◦ και να πλεύσουν προς Δυσμάς. Από το προπέτασμα καπνού που δημιούργησαν τα Γερμανικά αντιτορπιλικά, οι Άγγλοι διέκοψαν προς στιγμήν τα πυρά τους και έτσι ο Γερμανικός στόλος βρήκε τον καιρό να απαγκιστρωθεί από τον εχθρό.

 Ο Scheer όταν είδε ότι απέτυχε τελείως το δύσκολο αυτό εγχείρημα αποφάσισε να στραφεί προς Ανατολής και να επιτεθεί κατά του κέντρου της Αγγλικής παρατάξεως. Διέταξε λοιπόν επίθεση των εύδρομων μάχης εναντίον της Αγγλικής παράταξης και εκτελέσθηκε η επίθεση αυτή με μεγάλη ψυχραιμία και τέχνη. Τα Αγγλικά όμως εύδρομα μάχης άρχισαν αμέσως να βάλλουν με λύσσα κατά των Γερμανικών. Από τακτικής όμως απόψεως ο ελιγμός των Γερμανών πέτυχε. Διότι ο Αγγλικός στόλος αναγκάσθηκε να προωθηθεί κατά τις προς Ανατολικά και έτσι η προς τα Δυτικά πορεία του και κατά τη διεύθυνση της ουράς έμεινε ελεύθερη, για να διαφύγουν οι Γερμανοί τους οποίους άρχιζε τώρα να ευνοεί και το σκοτάδι. Στις 7.57 μ.μ. λοιπόν ενώ ο Αγγλικός στόλος εξακολουθούσε να βάλλει ο Σέερ διέταξε πλήρης αλλαγή της πορείας. Οι Γερμανοί απελευθερώθηκαν από τον Αγγλικό κλοιό. Τα Αγγλικά πλοία δεν τους παρακολουθούσαν.

Εντωμεταξύ, είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει. Ο Άγγλος ναύαρχος δεν θέλησε να εκτεθεί στον κίνδυνο νυχτερινών συμπλοκών, που επηρεάζονται σοβαρότατα από την τύχη. Δεν παρέλειψε όμως να παρατάξει καταλλήλως τα σκάφη του για να μην βρεθεί ανέτοιμος σε μια νυχτερινή ναυμαχία. Ο Scheer πάλι έσπευσε να φτάσει στο Hornsrif προ των Άγγλων, φοβούμενος μήπως αποκοπεί από τις βάσεις του. Μέχρι λοιπόν τις 10.09’ μ.μ. δε σημειώθηκε καμία εμπλοκή μεταξύ των αντιπάλων στόλων. Τότε ακριβώς ο αρχηγός των Αγγλικών τορπιλικών στολίσκων διέκρινε σε απόσταση ενός μιλίου 3 σκάφη που κατάλαβε ως Γερμανικά εύδρομα μάχης. Ήταν όμως μόνο ελαφρά Γερμανικά εύδρομα, που άνοιξαν αμέσως σφοδρό πυρ. Τα Αγγλικά αντιτορπιλικά υπέστησαν αρκετές ζημίες. Μόνο 3 από αυτά κατάφεραν να εκσφενδονίσουν τις τορπίλες τους. Στις 10.20’ μ.μ. μοίρα Αγγλικών ελαφρών εύδρομων συγκρούστηκε με 5 μεγάλα Γερμανικά σκάφη. Τα Αγγλικά εύδρομα ‘’Dublin’’ και ‘’Southampton’’ υπέστησαν μεγάλες ζημιές, βυθίστηκε δε το Γερμανικό ελαφρό εύδρομο ‘’Fraüenlab’’. Τη νύχτα οι αντίπαλοι χρησιμοποίησαν πολύ λίγο τους προβολείς για να μη προδίδεται η θέση των πλοίων.

Συχνά, λοιπόν, οι εμπόλεμοι δίσταζαν να βάλλουν εναντίον ενός εμφανιζόμενου πλοίου γιατί δεν ήταν βέβαιοι αν ήταν εχθρικό ή δικό τους. Συνέβη μάλιστα Αγγλικό αντιτορπιλικό να συγκρουσθεί με το Γερμανικό θωρηκτό ‘’Nassau’’ Στις 01.50’μ.μ. της 1^ης Ιουνίου το Αγγλικό αντιτορπιλικό, που πλησίασε χωρίς να γίνει αντιληπτό τη Γερμανική παράταξη, τορπίλισε το Γερμανικό θωρηκτό ‘’Pommern’’ που βυθίστηκε με ολόκληρο το πλήρωμα του. Οι τελευταίες βολές ρίχτηκαν στις 02.10’ π.μ. από τη 2^η Γερμανική μοίρα θωρηκτών εναντίον ενός Αγγλικού αντιτορπιλικού που βυθίστηκε σχεδόν αμέσως. Οι Γερμανοί, βασιζόμενοι στις Αγγλικές απώλειες προσπάθησαν να παραστήσουν την ναυμαχία της Γιουτλάνδης σαν δική τους νίκη. Το γεγονός όμως, ότι μετά από τη ναυμαχία αυτή ο Γερμανικός στόλος δεν βγήκε πια από τα αγκυροβόλια του, ως το τέλος του πολέμου αποδεικνύει αστήρικτο αυτόν τον Γερμανικό ισχυρισμό.

Ύστερα από τη ναυμαχία της Γιουτλάνδης που ήταν η μοναδική αναμέτρηση των δυνάμεων τους στο υγρό στοιχείο, οι Γερμανοί αποφάσισαν οριστικά να αφιερώσουν όλες τις προσπάθειες τους στον υποβρύχιο πόλεμο και να τον διεξάγουν χωρίς κανένα πια περιορισμό. Τα ναυπηγεία τους που εργάζονταν χωρίς διακοπή, ναυπηγούσαν συνεχώς νέα υποβρύχια τα οποία έστελναν στη Βόρεια Θάλασσα προς τα ύδατα της Σκωτίας και της Ιρλανδίας. Τα υποβρύχια αυτά πρόσβαλαν τώρα τα εμπορικά πλοία, που εφοδίαζαν τη Μεγάλη Βρετανία, χωρίς να λογαριάζουν αν ήταν συμμαχικά ή ουδέτερα. Τότε ακριβώς Γερμανικά υποβρύχια πέρασαν από τα στενά του Γιβραλτάρ και έκαναν την εμφάνιση τους και στη Μεσόγειο Θάλασσα.

Για να αντιμετωπίσει το σοβαρό αυτό κίνδυνο από το υποβρύχιο πολεμικό όπλο, το Βρετανικό Ναυαρχείο έλαβε μια σειρά αποτελεσματικών μέτρων, μεταξύ των οποίων ιδιαίτερη θέση κατέχει το σύστημα των νηοπομπών. Τότε δεν είχαν ακόμη επινοηθεί τα σημερινά επιστημονικά μέσα ανιχνεύσεως των υποβρυχίων, που έπλεαν σε κατάδυση. Το μόνο όπλο εναντίον τους ήταν το η ανθυποβρυχιακή βόμβα και αυτή όμως τότε βρισκόταν ακόμη σε εμβρυακή κατάσταση. Για να προφυλαχτούν από τα υποβρύχια οι κυριότερες ναυτικές βάσεις και οι σπουδαιότεροι λιμένες εφοδιάστηκαν με ανθυποβρυχιακά φράγματα, επίσης μεγάλος αριθμός μικρών σκαφών κάθε είδους πολεμικών και εμπορικών, ακόμη και θαλαμηγοί μετατράπηκαν σε βοηθητικά πολεμικά σκάφη που χρησιμοποιούνταν για περιπολίες μπροστά στα αγκυροβόλια και στα λιμάνια. Εκτός από όλα αυτά πολλά πλοία μεταμορφώθηκαν σε πλοία παγίδες. Τα πλοία αυτά είχαν την εμφάνιση αθώων εμπορικών σκαφών. Όταν όμως αναδύονταν κοντά του ανύποπτο κανένα Γερμανικό υποβρύχιο, τότε τα πλοία αυτά αποκάλυπταν τα κρυμμένα κανόνια τους και το κατέστρεφαν. Όλα αυτά τα μέσα, μαζί με την αύξηση του ρυθμού των ναυπηγήσεων τόσο στη Μεγάλη Βρετανία όσο και στις Η.Π.Α, συντέλεσαν ώστε το υποβρύχιο όπλο να παύσει βαθμηδόν και κατ’ ολίγον να είναι τόσο επικίνδυνο για τους συμμάχους και τελικά τα πράγματα να κλίνουν, και σε αυτό το σημείο υπέρ αυτών.

Ο Απρίλιος του 1917 ήταν ο χειρότερος μήνας για τα συμμαχικά πολεμικά πλοία. Τότε βυθίστηκαν από Γερμανικά υποβρύχια πλοία εμπόλεμων και ουδέτερων συνολικής χωρητικότητας 850.000 τόνων. Από τον αμέσως επόμενο όμως μήνα, ο αριθμός των βυθίσεων αρχίζει να ελαττώνεται, ενώ αντίστοιχα αρχίζει να αυξάνεται ο αριθμός των βυθιζόμενων Γερμανικών υποβρυχίων και των νεοναυπηγουμένων συμμαχικών πλοίων. Έτσι ο υποβρύχιος πόλεμος, στον οποίο οι Γερμανοί είχαν αποθέσει πολλές ελπίδες και ο οποίος αρχικά απείλησε αρκετά σοβαρά τους συμμάχους, κερδήθηκε στο τέλος από αυτούς.

Στον απόηχο της μάχης αμφότερες οι πλευρές δήλωσαν νικητές. Ενώ οι Γερμανοί κατάφεραν να βυθίσουν πλοία μεγαλύτερης χωρητικότητας και να προκαλέσουν μεγαλύτερες απώλειες, η μάχη εν τέλει φάνηκε ως μια στρατηγική νίκη των Βρετανών. Οι Γερμανικές προσπάθειες στην Γιουτλάνδη απέτυχαν να διασπάσουν τον αποκλεισμό, ή να μειώσουν σημαντικά το αριθμητικό πλεονέκτημα του Βασιλικού Ναυτικού στα πλοία πρώτης γραμμής. Επίσης, το αποτέλεσμα οδήγησε στην παραμονή του Γερμανικού Στόλου Ανοικτής Θάλασσας στο λιμάνι για το υπόλοιπο του πολέμου, καθώς οι ναυτικές δυνάμεις του Kaiser εστίασαν στις υποβρύχιες εχθροπραξίες.

Εν κατακλείδι θα ήταν σοφό να ειπωθεί πως, ενώ ο Jellicoe και ο Beatty επικρίθηκαν για την απόδοσή τους στην Γιουτλάνδη, η μάχη οδήγησε το Βασιλικό Ναυτικό να προβεί σε αρκετές αλλαγές. Εκτιμώντας ότι η απώλεια σε θωρηκτά οφειλόταν σε μεγάλο βαθμό στις διαδικασίες φόρτωσης πυρομαχικών όπου πραγματοποιήθηκαν αλλαγές ούτως ώστε να εξασφαλισθεί καλύτερη απόδοση. Επίσης έγιναν βελτιώσεις στις τακτικές των όπλων, την ναυτική επικοινωνία μεταξύ των καθώς και στις διατάξεις μάχης του στόλου.

Πηγές:

• ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ Ιστορία & Πολιτισμός 6 Aug 2018,  Clash of Dreadnoughts: Μάχη της Γιουτλάνδης,John Rickard 22 Aug, 2009, Διαθέσιμο σε:
  https://www.greelane.com/el/%ce%ba%ce%bb%ce%b1%cf%83%cf%83%ce%b9%ce%ba%ce%ad%cf%82-%ce%bc%ce%b5%ce%bb%ce%ad%cf%84%ce%b5%cf%82/%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%81%ce%af%ce%b1–%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%b9%cf%84%ce%b9%cf%83%ce%bc%cf%8c%cf%82/battle-of-jutland-2361383/

• Power Politics – Η Ναυμαχία της Γιουτλάνδης, (31/05/1916) Σκλιβανός Χρήστος, published in:31/05/2018, Επετειακά, Ευρώπη, Ιστορία & Πολιτισμός Διαθέσιμο σε:
  https://powerpolitics.eu/%CF%83%CE%BA%CE%BB%CE%B9%CE%B2%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CF%82-29-4-%CE%B7-%CE%BD%CE%B1%CF%85%CE%BC%CE%B1%CF%87%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%85%CF%84%CE%BB%CE%AC%CE%BD%CE%B4%CE%B7/ί

• Χείλων, Η Ναυμαχία της Γιουτλάνδης (1916), αναρτήθηκε από τον Χείλων στις 20/02/2015,  Διαθέσιμο σε:
  https://chilonas.com/2015/02/20/httpwp-mep1op6y-1sh/

• Ελληνικό Ινστιτούτο Ναυτικής Ιστορίας (ΕΛ.Ι.Ν.ΙΣ), Η Ναυμαχία της Γιουτλάνδης, Κλεάνθης Κυριακίδης, 24/06/2019, Διαθέσιμο σε:
  https://elinis.gr/%ce%b7-%ce%bd%ce%b1%cf%85%ce%bc%ce%b1%cf%87%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%85%cf%84%ce%bb%ce%ac%ce%bd%ce%b4%ce%b7%cf%82/

Πηγή εικόνας: https://www.mozaweb.com/el/Extra-Montela_3D-Naymaxia_ths_Gioytlandhs_1916-172838