γράφει η Αναστασία Ζαχαράκη
6 Φεβρουαρίου 2018 , η γαλλική εφημερίδα “Le Monde” δημοσιεύει άρθρο-αφιέρωμα για την επέτειο των 100 από την νίκη της Κοινωνικής και Πολιτικής Ένωσης Γυναικών (γνωστό μ τον όρο «σουφραζέτες» ) ως προς την κατοχύρωση του δικαιώματος ψήφου στις γυναίκες στο Ηνωμένο Βασίλειο , στα τέλη του 19ου αιώνα . Μια μέρα νωρίτερα , στην ίδια εφημερίδα δημοσιεύεται άρθρο με τίτλο «Σεξουαλική κακοποίηση : 140 χρόνια κάθειρξη τουλάχιστον για τον γιατρό Larry Nassar» .
Το εν λόγω άρθρο περιγράφει το χρονικό της δίωξης ενός ανθρώπου ο οποίος ήταν πρώην γιατρός σε γυναικεία ομάδα σε γυμναστήριο της Αμερικής και έχει κατηγορηθεί για τουλάχιστον 265 σεξουαλικές κακοποιήσεις γυναικών μέσα σε 2 δεκαετίες . 8 Μαρτίου 2018 , μόλις ένα μήνα μακριά , η Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας ετοιμάζεται να γιορτάσει την 41η επέτειό της , σε μια «σχέση» με την κοινωνία , όπου τα δικαιώματα των γυναικών πάντα θα έρχονται «δεύτερα» .
Σύμφωνα με στοιχεία της Διεθνούς Αμνηστίας , στην Ευρώπη μόνο , η ενδοοικογενειακή βία είναι η μεγαλύτερη αιτία θανάτου για τις γυναίκες μεταξύ 16 και 44 ετών, ενώ κάθε χρόνο 6-10 % των γυναικών καθίστανται θύματα διαρκούς βίας μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον . Στις Ηνωμένες Πολιτείες , κάθε 15 δευτερόλεπτα μια γυναίκα γίνεται θύμα ξυλοδαρμού , συνήθως από το σύντροφό της , ενώ στο Πακιστάν , πάνω από 1000 γυναίκες το χρόνο δολοφονούνται στο όνομα της «τιμής» .
Είναι, συνεπώς , δεδομένο πως είτε γίνεται λόγος για ανεπτυγμένη ήπειρο , είτε απλά για κάποια χώρα του αναπτυσσόμενου κόσμου , τα ποσοστά αυτά καταδεικνύουν πως ακόμα στον 21ο αιώνα οι γυναίκες όχι μόνο δεν διεκδικούν ίση κοινωνική , νομική και πολιτιστική μεταχείριση , αλλά δυστυχώς συνεχίζουν να ζουν σε ένα καθεστώς το οποίο προσποιείται πως έχει αφήσει πίσω στο παρελθόν τις προκαταλήψεις αυτές, εθελοτυφλεί ωστόσο τεχνηέντως κάθε φόρα που σε περισσότερες από 25 Αφρικανικές χώρες νεαρά κορίτσια υφίστανται ακρωτηριασμό των γεννητικών τους οργάνων (κλειτοριδεκτομή) ή όταν σε χώρες της Μέσης Ανατολής η γυναίκα που έχει εμμηνορρυσία θεωρείται ακάθαρτη και απαγορεύεται η εμφάνισή της σε δημόσιους χώρους .
Η Διακήρυξη των Ηνωμένων Εθνών για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών του 1993 αναφέρει ότι η βία κατά των γυναικών αποτελεί «εκδήλωση των ιστορικά άνισων συσχετισμών ισχύος μεταξύ ανδρών και γυναικών, που έχουν οδηγήσει στην επικυριαρχία των ανδρών στις γυναίκες και στις διακρίσεις σε βάρος των τελευταίων» και ότι «η βία κατά των γυναικών είναι ένας από τους νευραλγικούς κοινωνικούς μηχανισμούς, μέσω των οποίων οι γυναίκες οδηγούνται σε υποδεέστερη θέση συγκριτικά με τους άνδρες».
Το κείμενο αυτό ακολουθεί τη Σύμβαση για την Εξάλειψη κάθε Μορφής Διάκρισης σε Βάρος των Γυναικών, που υιοθέτησε η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ το 1979 . Όλα τα κράτη που έχουν αποδεχθεί την Σύμβαση δεσμεύθηκαν να αναλάβουν μια σειρά από μέτρα για τον τερματισμό των διακρίσεων κατά των γυναικών όπως « την ενσωμάτωση της αρχής της ισότητας ανδρών και γυναικών στο νομικό τους σύστημα καταργώντας όλους τους νόμους που εισάγουν διακρίσεις και υιοθετώντας νομοθεσίες που απαγορεύουν τις διακρίσεις σε βάρος των γυναικών». Θα μπορούσε να πει κανείς πως το στοιχείο των διακρίσεων και το στοιχείο της βίας κατά των γυναικών αποτελούν τις δυο μεταβλητές οι οποίες σχηματίζουν μια εξίσωση που δυστυχώς οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε έναν φαύλο κύκλο.
Κάθε φόρα που μια γυναίκα πέφτει θύμα σεξουαλικής , ψυχολογικής , και κοινωνικής κακοποίησης , στις πράξεις αυτές καθρεπτίζονται όλες εκείνες οι προκαταλήψεις και τα στερεότυπα της «εικονικής ισότητας», τα οποία εξαρχής αποτελούν το κίνητρο της δυσμενούς μεταχείρησης .
Ας μην ξεχνάμε φυσικά πως το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου διαθέτει πλούσια νομολογία όσον αφορά υποθέσεις σεξουαλικής παρενόχλησης στο χώρο εργασίας , όπως επίσης και μια νέα μορφή κακοποίησης , το λεγόμενο “doxxing” , δηλαδή την απόσπαση προσωπικών αρχείων από ιδιώτες μέσω του Internet , χωρίς τη συναίνεσή τους . Η πρακτική αυτή έγινε γνωστή το 2003 , οπού παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην Στρατιωτική Ακαδημία των Ηνωμένων Πολιτειών και αφορούσε κυρίως την αθέμιτη παρέμβαση hacker σε απόρρητα κυβερνητικά έγγραφα μέσω της μετάδοσης ιών στο σύστημα των ηλεκτρονικών υπολογιστών . Πλέον , η πρακτική αυτή αποτελεί σύνηθες φαινόμενο παρενόχλησης των γυναικών στο διαδίκτυο .
Για όλους αυτούς τους λόγους αξίζει κανείς να σημειώσει πως τα Ηνωμένα Έθνη ανακήρυξαν ως θεματική της φετινής Ημέρας της Γυναίκας την ανάγκη κινητοποίησης ακτιβιστών στα μεγάλα αστικά κέντρα και τις κωμοπόλεις ώστε να γίνει επιτέλους το μεγάλο βήμα σε μια ουσιαστική αλλαγή στη ζωή των γυναικών με το σύνθημα «Τώρα είναι η ώρα» . Για να επιτευχθεί ο στόχος αυτός στις 11 Φεβρουαρίου , στην Παγκόσμια Ημέρα Γυναικών και Κοριτσιών στην Επιστήμη , o UN Women –United Nations Entity for Gender Equality and the Empowerment of Women με στόχο «να μην μείνει κανένας πίσω» , απηύθυνε κάλεσμα στον γυναικείο πληθυσμό όλων των ηλικιών να προσεγγίσει το χώρο της επιστήμης ώστε να πολεμήσει εκ των έσω τα στερεότυπα που συνεχίζει να υφίσταται το γυναικείο φύλο .
Η Ατζέντα του 2030 αναμένεται ενδιαφέρουσα και σίγουρα θα αποτελέσει το πρώτο σκαλί σε μια επιτυχημένη πορεία προς το βάθρο της ουσιαστικής ισότητας…Ή τουλάχιστον έτσι θέλουμε να πιστεύουμε !
_________________
Βιβλιογραφία
http://www.lemonde.fr/
https://www.amnesty.org/en/latest/campaigns/2017/11/what-is-online-violence-and-abuse-against-
women/
http://www.unwomen.org/en/news/stories/2018/1/announcer-iwd-2018-theme