γράφει ο Γιάννης Πήλιουρας
Ο αντισημιτισμός στην Ευρώπη δεν αποτελεί καινούργιο φαινόμενο, καθώς είναι άμεσα συνδεδεμένος με την πορεία και την εξέλιξη της ευρωπαϊκής ηπείρου, με τον εβραϊκό λαό να βιώνει εδώ και εκατοντάδες χρόνια τη δίωξη και τον εξευτελισμό των δικαιωμάτων του και της ίδιας του της ύπαρξης. Μετά τη λήξη του Β‘ Παγκοσμίου Πολέμου και την ήττα της Ναζιστικής Γερμανίας, η αντισημιτική ρητορική πέρασε σε δεύτερο φάση, αφού οι χώρες της Ευρώπης είχαν να αντιμετωπίσουν τον κομμουνιστικό κίνδυνο της ΕΣΣΔκαι τις γεωπολιτικές προκλήσεις στην Ανατολή. Στη Γαλλία, η εβραιοφοβία συνεχίζει να επιβιώνει, παρά τις συνεχείς προσπάθειες του επίσημου κράτους να αποκαταστήσει την εβραϊκή κοινότητα. Οι διαφορές με το παρελθόν είναι εμφανείς, όμως το πρόβλημα εξακολουθεί και εξαπλώνεται.
Συνολικά, το 2018 καταγράφηκαν στη Γαλλία 541 ενέργειες αντισημιτισμού, ενώ το 2014 είχαν σημειωθεί851. Το 2004 είχαν καταγραφεί οι περισσότερες ρατσιστικές ενέργειες κατά των εβραίων,όπου ο αριθμός έφτασε τις 974. Τα τελευταία κρούσματα που πυροδότησαν τις αντιδράσεις του γαλλικό λαό που βγήκε στο δρόμο φωνάζοντας <<Αρκετά>> σχετίζονταν με δολοφονίες Εβραίων, βεβήλωση τάφων με ναζιστικά σύμβολα, την αντισημιτική προπαγάνδα μέσω των κοινωνικών δικτύων, καθώς και επιθέσεις σε γνωστούς Εβραίους, όπως ο Alain Finkielkraut. Ποιες όμως είναι οι πραγματικές αιτίες αυτού του φαινομένου;
Από τους νεοναζί, στους αντικαπιταλιστές και τους ισλαμιστές
Η διαφοροποίηση κάθε φορά των πρωταγωνιστών σε αντισημιτικά σχόλια και πράξεις σε σχέση με το παρελθόν είναι χαρακτηριστική. Έτσι, διακρίνουμε το νεοναζιστικό πρότυπο αντισημιτισμού, που περιέχει στοιχεία των παλιών δοξασιών σχετικά με τους Εβραίους να επανακάμπτει σε περιοχές της ανατολικής Γαλλίας όπως η Αλσατία στην οποία σημειώνονται διάφορα περιστατικά ανάμεσά τους η βεβήλωση τάφων, η διοργάνωση γιορτής για τα γενέθλια του Χίτλερ και άλλα.
Το φαινόμενο του αντισημιτισμού με τη βοήθεια των συνωμοσιολογικών θεωριών, όπως αυτές παρουσιάζονται από τον Taguieff ως <<οι αφελείς εξηγήσεις οι οποίες οι αντιτιθέμενες στις επίσημα υποστηριζόμενες θέσεις, θέτουν στο προσκήνιο μία ή περισσότερες ομάδες που δρουν στη σκιά ή εν κρυπτώ για να πραγματοποιήσουν ένα σχέδιο κυριαρχίας, εκμετάλλευσης ή εξόντωσης, με τους συνωμότες να κατηγορούνται ότι βρίσκονται στη ρίζα των αρνητικών, συγκλονιστικών, συνταρακτικών ή τραυματικών γεγονότων προικισμένων με κοινωνική σημασία>>, βρίσκει πρόσφορο έδαφος στις αντικαπιταλιστικές και αντι–ιμπεριαλιστικές ομάδες και κόμματα. Με ευθείες αναφορές κατά του Μακρόν, ως τραπεζίτη των Ρότσιλντ, και τα σχόλια εναντίον του όσον αφορά την οικονομική και ευρωπαϊκή του πολιτική, παρουσιάζεται μια μετατόπιση του αντισημιτισμού στην Αριστερά. Ταυτοχρόνως, αναδύεται ένα σαφές αντισιωνιστικό και αντισημιτικό μέτωπο σε σχέση με την στάση του Ισραήλ έναντι της Παλαιστίνης, στο οποίο οι αριστερές δυνάμεις υιοθετούν αντισημιτικές αναφορές και φιλοπαλαιστινιακή προπαγάνδα εξομοιώνοντας τον σιωνισμό με τον φασισμό και τον Χίτλερ (!)
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο εξελίσσεται ραγδαία και η ισλαμιστική αντισημιτική δράση η οποία αναπτύσσεται στο γαλλικό έδαφος. Οι συνεχείς επιθέσεις εναντίον Γάλλων Εβραίων από Μουσουλμάνους, επιδρά αρνητικά στην ψυχολογία και την ασφάλεια των Εβραίων οι οποίοι αν και δεν ξεπερνούν τις 500.000, μειώνονται χρόνο με το χρόνο καθώς προτιμούν να μεταναστεύσουν, νιώθοντας τη Γαλλία ως μη φιλική στην Εβραϊκή Κοινότητα. Είναι ενδεικτικό ότι οι Εβραίοι της Γαλλίας είναι αναγκασμένοι να μην κυκλοφορούν σε συγκεκριμένα προάστια της πρωτεύουσας και συγκεκριμένων πόλεων λόγω του κινδύνου να δεχτούν επίθεση αφού το μουσουλμανικό στοιχείο αυξάνεται με ραγδαίους ρυθμούς.
Τα <<κίτρινα γιλέκα>> ως ο στόχος των αντιδράσεων
Το κίνημα των <<Κίτρινων Γιλέκων>> που βρίσκεται στο επίκεντρο τους τελευταίους μήνες στη Γαλλία, προκαλεί αντιδράσεις στην κυβέρνηση που διακρίνει μια τάση προς την ακροδεξιά και τον αντισημιτισμό μετά από την επίθεση εναντίον του διανοούμενου Alain Finkielkraut από μερίδα διαδηλωτών λόγω της εβραϊκής του καταγωγής.
Αυτή η διαλεκτική φυσικά δεν είναι καινούργια και παραπέμπει στα κηρύγματα του Ζαν Μαρί Λεπέν, τη δεκαετία του 1980, καθώς και της κόρης του, η οποία προελαύνει στις δημοσκοπήσεις έναντι του Εμανουέλ Μακρόν, με στόχο τις προσεχείς ευρωεκλογές. Γι‘ αυτό το λόγο, η κυβέρνηση βρίσκει ευκαιρία να συνδέσει τις αντιδράσεις εναντίον της με τις ακραίες συμπεριφορές και τον αντισημιτισμό που παραπέμπει σε ναζιστικές πρακτικές του σκοτεινού παρελθόντος της Ευρώπης.
Βιβλιογραφία & Πηγές:
Pierre-Andre Taguieff, Σύντομη Πραγματεία Περί Συνωμοσιολογίας, Εκδ. Πατάκη, Αθήνα 2013
Πιέρ–Αντρέ Ταγκυέφ, Τί είναι αντισημιτισμός;, Εκδ. Εστία, Αθήνα 2015
Επιστημονικό Συμπόσιο, Λαϊκισμός στην Ιστορία, την Τέχνη, την Πολιτική, Εταιρεία Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού, Αθήνα 2016
Γιώργος Στάμκος–Λουκάς Καβακόπουλος, Θεωρίες Συνωμοσίας, Εκδ. Αρχέτυπο, Θεσσαλονίκη 2003
Αύξηση κρουσμάτων αντισημιτισμού στη Γαλλία, in.gr, 12.02.2019
Γαλλία: Βεβηλώθηκαν με σβάστικες 80 τάφοι σε εβραϊκό νεκροταφείο, gr.euronews.com, 19.02.2019
Ο Μακρόν ζήτησε την διάλυση 3 ακροδεξιών οργανώσεων, gr.euronews.com, 21.02.2019
«Κάτι δεν πάει καλά στη γαλλική κοινωνία», skai.gr, 22.02.2019
Γαλλία: Πάνω από 200 νεοναζί γιόρτασαν τα «γενέθλια» του Χίτλερ, ΤΟ ΒΗΜΑ, 23.04.2014
Lutte contre l’antisémitisme : ce qu’il faut retenir des annonces de Macron au dîner du CRIF, leMonde.fr, 21.02.2019
Antisémitisme : au lieu de débattre, ils préfèrent l’anathème et la dénonciation, Liberation.fr, 18.02.2019
‘They Spit When I Walked in the Street’: The ‘New Anti-Semitism’ in France, New York Times, 27.07.2018
French far-left leader accused of anti-Semitism, france24.com, 25.03.2013