Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία, αρκετά δυστυχώς χρόνια, η ελληνική και ευρωπαϊκή οικονομία προσπαθεί να ανακάμψει και να σταθεί στα πόδια της ξανά, μετά το όχι τόσο ξαφνικό οικονομικό σοκ που υπέστη. Δυστυχώς η δυσμενής αυτή οικονομική κρίση όπως φάνηκε για την Ελλάδα τουλάχιστον, αγγίζει ήδη τα όρια της ανθρωπιστικής αν δεν τα έχει ήδη ξεπεράσει.
Από τη μια, ο διχασμός δεν άρχισε να φανεί από τις πρώτες κιόλας στιγμές της κρίσης. Βέβαια η περισσότεροι δεν είχαν και ιδιαίτερες ανησυχίες σαφώς στην αρχή, αυτού που επρόκειτο να γίνει, διότι πίστεψαν πως ίσως να είναι ένα ακόμη οικονομικό τέχνασμα. Βέβαια το τι έγινε και το τι θα συνεχίσει να γίνετε, θα το δείξει το εγγύς μέλλον. Δημοψηφίσματα, εκλογές και απανωτές αξιολογήσεις κατέκλυσαν όλα αυτά τα χρόνια το ειδησεογραφικό οικονομικό μονοπώλιο.
Από την άλλη όμως, η αποκληρωτική απαξίωση περί των γεγονότων, επακόλουθο του διχασμού, που συνήθως συμβαίνει σε μια κοινωνία, που κακά τα ψέματα, δεν έχει τις γνώσεις, τη δύναμη, αλλά ούτε και το χρόνο για να ασχοληθεί με τις οικονομικές λεπτομέρειες και τις πολυδαίδαλες σελίδες τον μνημονικών απαιτήσεων δεν συνιστά απαραίτητα και την καλύτερη επιλογή.
Παρόλα αυτά και ρεαλιστικά κοιτώντας το οικονομικό μέλλον δεν είναι και το πιο έφορο για την ελληνική πραγματικότητα. Η πραγματική οικονομία όλο και συρρικνώνετε λόγο φορολογίας κύριος, οι επιχειρήσεις κλείνουν η μια πίσω από την άλλη και η ανεργία παραμένει στα ύψη του ουρανοξύστη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Όμως η προσπάθεια μερικών να παλέψουν και να βρουν τις πολλαπλές ευκαιρίες που ανοίγει πάντοτε μια οικονομική κρίση δεν θα πρέπει να παραμερίζετε. Είναι αυτή οι άνθρωποι που δεν το έβαλαν κάτω σε αυτή τη δύσκολη ώρα και είπαν να επενδύσουν το χρόνο τους σε κάτι που ίσως δεν θα είχαν τη δυνατότητα να κάνουν προ-κρίσης. Επίσης πολύ νέοι αρχίζουν να σκέφτονται με νεοφυή χαρακτήρα και να καινοτομούν σε πολλά επίπεδα. Μόνο και μόνο αυτό λέει πολλά για τον ελληνικό επιχειρησιακό χαρακτήρα που παρά την κρίση καταφέρνει να βρει τα εφόδια που χρειάζεται ώστε να υλοποίηση κάτι καινούργιο.
Όπως λοιπόν καταλαβαίνουμε το θέμα μας δεν είναι ούτε το να διχαστούμε ούτε το να απαξιώνουμε την τρέχουσα οικονομική κατάσταση. Το θέμα είναι να καταλάβουμε το τι μας έφερε σε αυτή την θέση και είτε να το εκμεταλλευτούμε για να νέες επαγγελματικές και επιχειρησιακές ευκαιρίες, είτε να προνοήσουμε ώστε να αποφευχθεί στο μέλλον κάτι παρόμοιο.
Κλείνοντας λοιπόν, όσο δύσκολα και να είναι τα πράγματα, και μη θέλοντας να παραμείνω στον παλμό της απαισιοδοξίας, πιστεύω πως οι καταστάσεις θα αλλάξουν προς το καλύτερο, απλά όλα χρειάζονται το χρόνο τους και την κατάλληλη υπομονή, έτσι ώστε να μπορέσει η οικονομία να επανέλθει στα προ κρίσης επίπεδα.