O Ντόναλτ Τραμπ εξέπληξε και εν τέλει ενάντια σε όλα τα προγνωστικά κέρδισε την Αμερικανική Προεδρία. Τι σημαίνει αυτό για την Ελλάδα; Στο παρόν άρθρο θα αναλυθούν τα υπέρ και τα κατά για τα ελληνικά συμφέροντα της απρόσμενης αυτής νίκης.
Ξεκινώντας αυτό το άρθρο, καλό είναι να θυμηθούμε τις αναφορές που έχουν γίνει από τον Τραμπ για τη χώρα μας. Αυτές κινούνται στην ρητορική απομόνωσης και απόσυρσης των ΗΠΑ από τα διεθνή τεκταινόμενα που είχε υιοθετήσει ο Τραμπ σε αυτές τις εκλογές και στην αναφορά στην Ελλάδα ως παράδειγμα προς αποφυγήν και ως failed state (αποτυχημένο κράτος) λόγω της υπέρογκης φορολογίας και των μεγάλων κρατικών δαπανών που την οδήγησαν στην χρεοκοπία.
Χαρακτηριστικά σε μια συνέντευξη του αναφέρει ότι οι ΗΠΑ δεν έχουν καμία δουλειά να ασχολούνται με την οικονομική διάσωσης της Ελλάδος και ότι είναι ευθύνη της Γερμανίας ή ακόμα και του Πούτιν να στηρίξουν αυτή τη χώρα. Στην ίδια συνέντευξη εκφράζει τη γνώμη ότι ήταν λάθος για τη χώρα μας να μπει στο ευρώ.
Μέχρι τη στιγμή που γράφεται αυτό το άρθρο οι ΗΠΑ με πρόεδρο τον Αμερικανό Μπαράκ Ομπάμα έχουν στηρίξει την Ελλάδα έμμεσα μέσω του ΔΝΤ χωρίς καμία άλλη περαιτέρω βοήθεια. Ως εκ τούτου εδώ το μόνο που μπορούμε να εικάσουμε είναι ότι επί προεδρίας Τραμπ υπάρχει η πιθανότητα οι ΗΠΑ να μη συμμετέχουν το ίδιο ενεργά στο ταμείο με συνέπεια το ΔΝΤ να έχει άλλον ένα λόγο να μη συμμετέχει στο παρόν πρόγραμμα η σε ένα νέο πρόγραμμα χρηματοπιστωτικής στήριξης της Ελλάδος. Στο γεωπολιτικό σκέλος διαβάζουμε σε αυτή τη δήλωση την περιφρόνηση της γεωπολιτικής αξίας της χώρας μας από τον Τραμπ, γεγονός που αν ισχύσει στην πράξη φυσικά υποβαθμίζει ακόμα περισσότερο την ήδη μειωμένη μαλακή ισχύ της χώρας μας διεθνώς.
Στον αντίποδα, η εξαγγελία Τραμπ για επαναφορά των καλών σχέσεων με τη Ρωσία είναι ένα πολύ καλό νέο για τα ελληνικά συμφέροντα. Όποτε η Ρωσία συγκρούεται με την Τουρκία, αναβαθμίζεται γεωπολιτικά η Τουρκία έναντι της Ελλάδος για την εκάστοτε υπερδύναμη (παλαιότερα Μ. Βρετανία, τώρα για τις ΗΠΑ) γιατί χρησιμεύει ως ανάχωμα στην μακραίωνη προσπάθεια της Ρωσίας να βρει διέξοδο στις θερμές θάλασσες ώστε να πάψει να είναι land locked state (περίκλειστο κράτος). Η δε διαφαινόμενη αντιπάθεια Τραμπ για το Ισλάμ ίσως δημιουργήσει προβλήματα στις προσωπικές σχέσεις με τον Ερντογάν με συνέπεια να επηρεαστούν και οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις.
Από την άλλη πλευρά, τουρκικοί κύκλοι ισχυρίζονταν ότι ο Γκιουλέν, που κατηγορείται ως ηθικός αυτουργός του πραξικοπήματος κατά του Ερντογάν, στήριξε οικονομικά την εκστρατεία της Κλίντον. Αν ο Ερντογάν πείσει τον Τραμπ να εκδώσει τον Γκιουλέν στην Τουρκία με αφορμή τη στήριξη που προσέφερε ο αυτοεξόριστος ιμάμης στην Κλίντον, τότε θα συζητάμε για σημαντικότατη αναβάθμιση των αμερικανοτουρκικών σχέσεων. Πεποίθηση του γράφοντος είναι ότι αυτό δύσκολα θα συμβεί και ότι ο Γκιουλέν θα χρησιμοποιείται για καιρό ακόμα από τις ΗΠΑ ως μόχλευση εναντίον του Ερντογάν.
Ανακεφαλαιώνοντας, η Αμερική του Τραμπ που θα έχει ως κύρια πολιτική της την μερική απόσυρση από διάφορα μέρη του κόσμου που δε θεωρεί σημαντικά για τα συμφέροντα της, όπως την Ελλάδα, δε θα ασχοληθεί με την οικονομική στήριξη της τελευταίας, οπότε ας μην περιμένουμε κάποια πίεση προς τη Γερμανία για μείωση του χρέους. Στο δε μεταναστευτικό ο Τραμπ πάλι θα καλέσει τους Ευρωπαίους να λύσουν μόνοι τους τα του οίκου τους και να μην περιμένουν έμπρακτη βοήθεια από τις ΗΠΑ, εκτός αν στο όνομα του πολέμου κατά της ισλαμικής τρομοκρατίας και σε μια προσπάθεια του να δείξει σε όσους τον ψήφισαν ότι αντιστέκεται στην «επέλαση» του Ισλάμ, τελικώς βοηθήσει τους Ευρωπαίους. Στα δε ελληνοτουρκικά, μια αμερικανορωσική προσέγγιση θα ευνοούσε την Ελλάδα. Η απόσυρση όμως των ΗΠΑ από την περιοχή θα αφήσει ένα κενό ισχύος που η Τουρκία του Ερντογάν αδημονεί να καλύψει σε μια φάση όπου η ισορροπία ισχύος ανατρέπεται επικίνδυνα εις βάρος της Ελλάδος.