γράφει η Αγγελική Μαρτίνου
Ο εκτός του πολιτικού συστήματος Εμμανουέλ Μακρόν κατόρθωσε σε ένα διάστημα ενός χρόνου από τη δημιουργία ενός thinktank, ενός κινήματος – του λεγόμενου “EnMarche!” – να κατακτήσει τη προεδρική θέση στις γαλλικές προεδρικές εκλογές του Μαΐου του 2017. Αντιμέτωπος μεν με την ακροδεξιά, της ανόδου του εθνικισμού στη Γαλλία αλλά και στην Ευρώπη συνολικά, στον δεύτερο γύρο κέρδισε το Εθνικό Μέτωπο και την Μαρίν Λεπέν, και με την αποδοχή του γαλλικού λαού έγινε ο 25οςπρόεδρος της Γαλλίας. Αποτελώντας ένα νέο πρόσωπο στην πολιτική και καταρρίπτοντας το πολιτικό κατεστημένο της Γαλλίας, αλλάζει τα δεδομένα στην γαλλική και ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή, και μάλιστα ο ίδιος αυτοπροσδιοριζόμενος μεν ως φιλελεύθερος, αλλά ούτε ως δεξιός ούτε ως αριστερός, δίνει την ελπίδα στον γαλλικό λαό για μια ουσιαστική στροφή σε μια νέα εποχή.
Στη πράξη όμως τα πράγματα είναι πιο σύνθετα. Σε γενικές γραμμές, στόχοι του Μακρόν, ήδη από την προεκλογική του εκστρατεία, είναι η ενίσχυση της θέσης της Γαλλίας-φυσικά όχι με τον ίδιο τρόπο που διακήρυττε την παρόμοια αυτή αντίληψη ο Τραμπ αντίστοιχα την προεκλογική περίοδο των αμερικανικών προεδρικών εκλογών- και την αναμόρφωση της οικονομίας. Βασικός συντελεστής στο στόχο του αυτό είναι η αύξηση των επενδύσεων-χαρακτηριστική μάλιστα είναι η επίσκεψη του ιδίου στην Ελλάδα τον Σεπτέμβριο του 2017 με κύρια μέριμνα τη συζήτηση ακριβώς πάνω στο ζήτημα αυτό παράλληλα και με την συνεύρεση επικεφαλής ελληνικών και γαλλικών επιχειρήσεων. Σε πρώτο πλάνο θέτει επίσης την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας και την καλύτερη άμυνα, λαμβάνοντας υπόψη τα πολλαπλά πλήγματα που έχει υποστεί η Γαλλία. Τους δυο παραπάνω στόχους διακηρύττει σε συνδυασμό με την πεποίθηση του για την ανάγκη μεταρρύθμισης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την στενότερη ευρωπαϊκή αμυντική συνεργασία.Όσον αφορά στη τρομοκρατία, ο Μακρόν πράγματι προχώρησε σε αντιτρομοκρατικό νόμο και αποκήρυξε τη χώρα από το καθεστώς εκτάκτου ανάγκης στο οποίο βρισκόταν εδώ και δύο χρόνια. Ταυτόχρονα, προχώρησε σε διάφορα ρυθμιστικά οικονομικά μέτρα, τα οποία πέρασε με μερική δυσκολία από το Κοινοβούλιο. Ενώ λοιπόν η πορεία του Γάλλου προέδρου ενδείκνυται μέχρις στιγμής σταθερή, η δημοφιλία του δεν έχει ακολουθήσει τον ανάλογο δρόμο. Δημοσκοπήσεις δείχνουν άλλοτε την κατά πολύ πτώση της δημοφιλίας του προέδρου, και άλλοτε την επανάκαμψη της. Το νόημα όμως δε κρύβεται πίσω από νούμερα και ποσοστά, αλλά από την ίδια τη συζήτηση, ή μάλλον και αμφισβήτηση για το αν ο Μακρόν ανταποκρίνεται σε όσα ο ίδιος πρεσβεύει.
Ο ίδιος υπήρξε εξ αρχής προσεκτικός, ίσως φειδωλός, ως προς τις υποσχέσεις του στο γαλλικό λαό, και ακόμα και τις τελευταίες στιγμές πριν την επίσημη αναμέτρηση στις προεδρικές εκλογές δεν είχε ορίσει ένα εντελώς ξεκάθαρο πρόγραμμα. Ωστόσο, ξεκάθαρος ήταν ως προς την επιθυμία του να ενώσει το γαλλικό λαό, προερχόμενος από ή ταυτιζόμενος με την δεξιά ή την αριστερά, εκμεταλλευόμενος τη δίψα των γάλλων για την πολυπόθητη αλλαγή, σε μια προσπάθειά του να επανεκκινήσει την υπό σταδιακή κατάρρευση γαλλική πολιτική μηχανή.
Σχεδόν ένα χρόνο μετά την εκλογή του, ο Μακρόν έχει ακόμα πολύ χρόνο για να αποδείξει εγχωρίως και διεθνώς αν είναι πράγματι η ανάσα που είχε τόσο ανάγκη η διακυβέρνηση της Γαλλίας. Η ιδιοτυπία του και η όχι εντελώς σαφής και ξεκάθαρη προγραμματική του στάση είναι ακριβώς τα στοιχεία που κάνουν τόσο τους ψηφοφόρους του όσο και τον υπόλοιπο γαλλικό λαό να αμφιβάλλουν για την αποτελεσματικότητα των ενεργειών του. Λαμβάνοντας υπόψη τη σχετικά μικρή χρονικά εμπλοκή του με τη πολιτική, η διαχείριση της θέσης του και των ανοιχτών μετώπων που καλείται να αντιμετωπίσει θα πρέπει να είναι δύσκολη. Έτσι, το αντίκτυπο του Γάλλου προέδρου, θετικό ή αρνητικό, στη γαλλική κοινή γνώμη, στο εσωτερικό της Γαλλίας, στην εξωτερική πολιτική της χώρας, στην ενίσχυση του ρόλου της Γαλλίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στις σχέσεις της με τη Γερμανία μένουν να φανούν τους επόμενους μήνες…
Σχεδόν ένα χρόνο μετά την εκλογή του, ο Μακρόν έχει ακόμα πολύ χρόνο για να αποδείξει εγχωρίως και διεθνώς αν είναι πράγματι η ανάσα που είχε τόσο ανάγκη η διακυβέρνηση της Γαλλίας. Η ιδιοτυπία του και η όχι εντελώς σαφής και ξεκάθαρη προγραμματική του στάση είναι ακριβώς τα στοιχεία που κάνουν τόσο τους ψηφοφόρους του όσο και τον υπόλοιπο γαλλικό λαό να αμφιβάλλουν για την αποτελεσματικότητα των ενεργειών του. Λαμβάνοντας υπόψη τη σχετικά μικρή χρονικά εμπλοκή του με τη πολιτική, η διαχείριση της θέσης του και των ανοιχτών μετώπων που καλείται να αντιμετωπίσει θα πρέπει να είναι δύσκολη. Έτσι, το αντίκτυπο του Γάλλου προέδρου, θετικό ή αρνητικό, στη γαλλική κοινή γνώμη, στο εσωτερικό της Γαλλίας, στην εξωτερική πολιτική της χώρας, στην ενίσχυση του ρόλου της Γαλλίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στις σχέσεις της με τη Γερμανία μένουν να φανούν τους επόμενους μήνες…
Πηγές: